Tudalen:Prif Feirdd Eifionydd.djvu/126

Cododd y llywydd ar ei draed, a gwaeddodd
"Gosteg!" ac yna'r Pwyllgor ymdawelodd,
"Yn fy marn i, y ffordd a fyddai ddoethaf,
A goreu byth po cyntaf,
A fyddai crogi cloch o gylch ei gwddw;
Ac fe'n rhybuddiai'r twrw,
Mewn pryd i ddianc
Rhag min ei chrafanc."
Fe gododd pawb ei bawen,
Gan floeddio i gyd yn llawen;
Ar unwaith heb bleidleisiad,
Fe gariwyd y cynygiad.
Ond teimlid peth anhawster
Ynghylch cwblhau y mater;
Pwy esyd y gloch
Am wddw'r gath goch?"
"Mae arnaf arswyd rhaib y fall,"
Medd un, "pe amgen mi a'i gwnawn yn union."
"Braidd y diengais," ebe'r llall,
Wythnos i neithiwr rhag ei dannedd llymion."
Ac ebe'r trydydd, "'Rwy'n rhy gall
I fynd o fewn tair llath i'r ddiafles greulon."
A thorrodd y pwyllgor i fyny
Heb wneuthur un dim ond llefaru.

Pan fo eisiau ymgynghori,
Ffraeth ei dafod yw comiti:
Ond pan fyddo'n amser gwneuthur
A chwblhau yn ddiwall,
Y mae dwylaw pawb yn brysur,
Hefo rhywbeth arall.