Ymholais, crwydrais, mewn cri—och alar!
Hir chwiliais am dani;
Chwilio'r celloedd oedd eiddi,
A chwilio heb ei chael hi.
Gwywais o geudeb wel'd ei gwisgiadau,
Llanwai y meddwl o'i llun a'i moddau,
Dychmygion gweigion yn gwau-a'm twyllodd;
Hynod amharodd fy ngwan dymherau.
Ei llyfrau, wedi ei llafur odiaeth,
Im' pan eu gwelwyf mae poen ag alaeth;
Llawn oedd mewn darllenyddiaeth, a hyddysg,
Cref iawn o addysg mewn 'sgrifenyddiaeth.
Och! arw son, ni chair seinio—un mesur,
Na musig piano;
Mae'r gerdd anwyl yn wylo,
A'r llaw wen dan grawen gro.
At byrth Cawrdaf âf o Eifion—i lawr,
Dan ddoluriau trymion;
Briwiau celyd, braw calon,
Llwyth mawr y'nt yn llethu 'mron.
Ochenaid uwch ei hannedd—a roisom,
Mae'n resyn ei gorwedd;
Lloer iefanc mewn lle rhyfedd,
Gwely di-barch—gwaelod bedd.
Ow! Sian, ymorffwys ennyd—o'n golwg,
Yn y gwely priddlyd,
Gair a ddaw i'th gyrhaeddyd—o'r dulawr,
I faith, faith, lonfawr, fyth fythol wynfyd.
Pan fo'r bedd yn agoryd,
Ddydd barn, ar ddiwedd y byd,
Daw'r llwch o'r llwch bob llychyn,
Er marw, ar ddelw yr Ail Ddyn.
