Tudalen:Profedigaethau Enoc Huws (Addasiad 1939).djvu/154

Gwirwyd y dudalen hon

chware ydi'r byd mawr sydd o'n blaen? 'Rwyf yn synnu atoch chi, Thomas, yn siarad fel yna."

"Yr wyf yn meddwl fy mod mor ddifrifol â'r rhan fwyaf ohonom y dyddiau hyn," ebe Didymus, "ond bod llai o ragrith ynof. 'Rwyf wedi laru ar hymbygoliaeth pobol. Mi gymraf fy llw fy 'mod gystal Methodist, ac mor ffyddlon i'r Hen Gorff â neb sydd yn fyw. 'Does dim ag yr wyf yn teimlo mor falch ohono y funud hon, ag i mi gael y fraint o lanhau esgidiau Henry Rees pan oeddwn yn grymffast o hogyn. Ac y mae degau, anhraethol lai na Henry Rees, y teimlwn hi yn anrhydedd gael glanhau eu hesgidiau. Ond 'allai i ddim dioddef Humbugs. Ddyn annwyl! ddeng mlynedd ar hugain yn ôl, nodweddion pregethwr oedd—gostyngeiddrwydd, sêl, duwioldeb, ac awydd angerddol am achub pechaduriaid, ond yn awr, yr uniform ydyw'r nodwedd, ac y mae pechaduriaid yn eu hadnabod ac yn ffoi oddi wrth eu gwisgoedd. Yr wyf yn sicr mai un o ddynion yr uniform ydyw Mr. Simon, a thra bydd ef yn edmygu ei fenyg, a'i frethyn, a'i drimins, y bydd pechaduriaid yn dianc."

"Mae llawer o wir yn y peth yr ydech chi'n 'i ddeud, ond ydi pob gwir ddim i'w ddeud bob amser," ebe Dafydd.

"Athrawiaeth gyfeiliornus ydyw honyna, Dafydd Dafis," ebe Didymus, "ond athrawiaeth ffasiynol iawn y dyddiau hyn. Ddoe ddiweddaf yn y byd yr oeddwn yn siarad efo un o flaenoriaid Salem ynghylch y gŵr ifanc sydd wedi cael caniatâd i ddechre pregethu yno, ac ebe fe: Wyddoch chi, Thomas, 'rwyf yn siŵr na fwriadodd Duw i'r bachgen yna bregethu.' Ddaru chi ddeud hynny pan oedd achos y bachgen yn cael ei drin?' gofynnais innau, ac ebe fo: 'Wel, naddo, welwch chi, achos bydaswn i'n deud hynny, mi faswn yn tynnu pobol yn 'y mhen, ac yn wir, yn gneud niwed i mi fy hun, achos y mae rhai o deulu'r bachgen yn delio yn y siop Humbug, Dafydd Dafis, ac y mae mwy o'r sort nag o ddynion gonest."