i mi fynd, ond y mae arna i eisiau siarad gair â chi'ch hun, Mr. Huws, ynghylch y gyfraith sy'n rheoleiddio tŷ o fusnes fel eich tŷ chi."
Teimlai Enoc unwaith eto yn obeithiol ac yn llawer ysgafnach ei fynwes. Edrychai ar Jones fel ei angel gwarcheidiol. Wedi i'r ddau fyned eilwaith i'r parlwr, ebe Enoc, gan rwbio ei ddwylo, a gwenu'n siriol:
"Wyddoch chi be, un garw ydech chi, Mr. Jones. Wn i ddim be faswn i wedi'i wneud oni bai i chi ddigwydd dwad yma."
"Mr. Huws," ebe Jones, "'rwyf wedi cael llawer o brofiad mewn pethau fel hyn, ac yr wyf yn meddwl fy mod wedi eich gosod ar dir diogel unwaith eto. Bydd eich cysur dyfodol yn dibynnu'n hollol arnoch chi eich hun—hynny ydyw, ar y modd yr ymddygwch at eich morwyn. Mae hi mor ignorant â meipen, ac ar yr ignorance y daru mi weithio—dyna oedd yr idea. A 'mhrofiad i ydyw hyn Weles i 'rioed lances o forwyn anwybodus a drwg ei thymer, os trowch chi'r min ati, na chewch chi weld mai coward hollol ydyw. Yn awr, Mr. Huws, os ydech chi am heddwch a chysur yn eich tŷ, dangoswch mai chi ydi'r mistar. Mi gymra fy llw, syr, bydae chi'n troi'n dipyn o deirant am wythnos y bydde'r hen Wenhwyfar fel oen i chi. A dyna fydd raid i chi wneud. Bloeddiwch arni 'rwan ac yn y man, a gwnewch iddi wneud pethe nad oes angen am eu gwneud, just i ddangos mai chi ydi'r mistar. Oni bai'ch bod yn grefyddwr mi faswn yn eich annog i roi ambell regfa iddi nes bydd hi'n dawnsio. Ond 'does dim eisiau i chi fynd lawn mor bell â hynny. Ond mi ddeuda hyn, os na ddangoswch chi'r dyn, os na chodwch eich cloch a deud iddi pwy ydi pwy, fyddwch chi damed gwell. Yr ydw i wedi bwrw yr ysbryd aflan allan ohoni—ac mi fase'n drêt i chi weld 'i hwyneb hi pan oeddwn i'n deud y drefn wrthi—ond os na actiwch chi'r dyn, Mr. Huws, a dangos eich awdurdod fe ddaw saith ysbryd aflan arall i mewn i'r llances, ac mi fydd yn waeth arnoch nag erioed, coeliwch chi fi."
