"Wel," ebe Jones, os bydd Mr. Huws yn fodlon i adael i Marged ymadael heb roi notis, y peth gore, Tom, fyddai i chi roi'r 'stegion allan y Sul nesa'."
Edrychodd Tom yn ymofyngar i wyneb Mr. Huws, ac ebe Enoc:
"Os ydi Marged yn dymuno hynny, wna i mo'i rhwystro hi. Yn wir, mi fydd yn dda gen i 'i gweld hi wedi gneud cartre iddi hi ei hun, er y bydd yn ddrwg gen i 'i cholli hi," ebe Enoc, ac yn hyn fe ddwedodd dipyn bach o gelwydd.
"'Rydech chi wedi stopio'n rhy sydyn, Mr. Huws," ebe Jones. "Yr oeddwn braidd yn disgwyl eich clywed yn dweud y basech yn rhoi'r brecwest priodas."
"Wel, mi wnaf hynny, a hwyrach y rho i dipyn o bresant iddi, achos y mae Marged wedi bod yn forwyn dda a gonest," ebe Enoc.
"Mi wyddwn," ebe Jones, "yr actiech fel gŵr bonheddig."
"Thanciw, syr," ebe Marged, a thrawodd Tom ei law wrth fargod ei wallt fel cydnabyddiaeth am y caredigrwydd.
"Yrwan," ebe Jones, " mi'ch gadawn ni chi, a hwyliwch chithe adre, Tom, ymhen rhw ddeng munud, a chofiwch chi, Tom, na chlywn ni ddim am breach of promise, achos mae 'ma ddau witnes, cofiwch."
Rhoddodd Tom nod yr ochr chwith i'w ben, cystal â dweud "dim peryg!"
Ac felly y gadawyd y cariadon gan Enoc a Jones. Wedi myned allan o'u clyw, ebe'r olaf:
"Dyna fusnes go fawr wedi 'i 'neud, onid e, Mr. Huws?"
"'Ddyliwn i wir," ebe Enoc. "A ffansïwch, ddeudodd y dyn yr un gair o'i ben!"
"Mi ddeudodd lawer â'i ben, ynte," ebe Jones. "Mae nod y dyn yna, syr, cystal â'i air. Mi gewch wared tragwyddol, 'rwan, â'r hen farcutan Marged yna. Wyddoch chi be, Mr. Huws, mae hi'n glawio trugareddau arnoch heddiw."
