rhwbeth. A 'roeddwn i'n gobeithio, ac yn gweddïo hefyd, 'rwy'n meddwl, i chi gael doethineb i'ch cyfarwyddo."
Wel," ebe Didymus, "yr wyf am roi adroddiad verbatim et literatim o'ch araith chwi, Dafydd Dafis."
"Be ydech chi'n 'i feddwl wrth hynny, Thomas? gofynnai Dafydd.
"Rhoi yn y papur bob gair ddywedsoch chi, achos 'doedd yno ddim arall yn werth ei wrando," ebe Didymus.
"Twt lol," ebe Dafydd. "Na, mewn difri, be ydech chi am 'i ddeud am y cyfarfod? Rhaid i chi gofio, Thomas, nad pobl Bethel yn unig fydd yn darllen y papur, a mi liciwn i chi gymryd gofal."
"Beth fuasech chi yn ei ddweud pe buasech yn fy lle i, Dafydd Dafis?" gofynnai Didymus.
"Wn i ddim, yn siŵr," ebe Dafydd. "Braidd na feddyliwn mai peidio â deud dim y baswn i."
"Sut y caf fara a chaws wrth beidio â dweud dim? " gofynnai Didymus. "Mae hi'n fater rhaid arna i ysgrifennu hyn a hyn i'r Chronicle bob wythnos i fedru byw. A welsoch chi 'rioed yr helynt fydd hi arnaf weithiau yn nyddu clamp o hanes allan o ddim yn y byd. Mae'n rhaid i reporter mewn lle bach fel hwn fod wrthi hi yn creu o hyd. A chwi synnech gymaint o areithiau'r wyf yn gorfod eu gwneud yn ddiddiwedd na thraddodwyd erioed monynt. Dyna'r report o'r areithiau bob mis i'r Chronicle o'r Local Board, ydech chi'n meddwl bod eu hanner wedi eu traddodi yn y Board? Dim peryg! 'Does yno ddim tri aelod ar y Bwrdd fedr roi dwy frawddeg wrth ei gilydd yn ramadegol. Ond pob aelod agorith ei geg yn y Bwrdd mi fyddaf innau'n rhoi speech iddo yn y papur. Yn wir, cyn hyn mi fûm yn rhoi cloben o araith yn y papur gan aelod nad oedd wedi gwneud dim ar y Bwrdd ond rhoi nod o gydsyniad â rhyw benderfyniad neu 'i gilydd."
