HYDREF.
I'r neb a heuodd a oes heddiw alar,
Er i'w ewinedd deimlo min y rhew?
Mae cân medelwyr llawen ar y dalar,
A'r aur yn cronni yn ydlannau'r glew;
Lle ieuwyd gwaith a gweddi, daeth cynhaeaf,
Daeth amser i anghofio'r briw a'r graith;
A hawdd yw troi o'r maes i gwrdd â'r gaeaf
Pan fyddo'r ysgub olaf ar ei thaith.
Hoi, ati, lanciau! Cenwch grwth a thelyn!
Dawnsiwch, lancesi, oni chlywo'r bau!
Profwch y gwin a'r medd a'r afal melyn,
A theflwch ambell winc wrth dorri'r cnau!
A heno boed cusanau dirifedi
Wrth glwyd a chamfa dan y lleuad fedi!
A syllaf weithian ar anhygoel wyrth?
Mae'r berth yn llosgi gan ogoniant mawr,
Yn llosgi heb ei difa! Eto syrth
Rhuddemau fyrdd yn bentwr coch i'r llawr;
Goddaith o liwiau fflam yw'r goedlan hir,
A'r gwres o bell yn rhuddo'r rhedyn mân;
Ai'r gaeaf eisoes sy'n gorddwyo'r tir,
A'r haf, cyn ffoi, yn rhoi ei dŷ ar dân?
Pasiant marwolaeth yw, a'i wawdus rith
