Ysgydwodd Dic Foses, a winciodd arno,—
"Wyt ti'n cofio stori'r adnod honno'n rhedeg ar ôl y bachgen," eb ef. 'Wyddost ti be?—mae o'n glwydde i gyd, ond mae o 'n ddifyr iawn hefyd."
Aeth Shonto yn ei flaen heb sylwi,—
"Wel, pan gyfyd yr haul," eb ef, "mae pob un o'r lliwie yma'n teithio am y cynta i'r ddaear, a'r lleuad, a rhai ohonyn nhw'n medru teithio'n gyflymach na'i gilydd, ond nid y rhai cyflyma ydi'r rhai cryfa i wthio trwy anawstere. Y cyflyma ydi'r lliw glas, a phan dyrr y wawr ar y lleuad, hwnnw sy'n cyrraedd yma gynta. A dene pam y mae'r wawr yn las yma. Ar y ddaear mae hi'n wahanol. Mae awyr ar y ddaear, a rhaid i'r pelydre yma o wahanol liwie wthio trwy'r awyr cyn cyrraedd y ddaear. A'r pelydre coch ydi'r cryfa at y gwaith hwnnw. Rhai da am wthio ydi pelydre coch, ac am hynny nhw sy'n cyrraedd y ddaear gynta, ac y mae'r wawr yno o ganlyniad yn goch."
"Sut y mae'r gole'n wyn tua chanol dydd, 'te?" ebe Dic.
"Mae'r pelydre i gyd wedi medru gwthio trwodd erbyn hynny, ac wedi'u plethu efo'i gilydd," ebe Shonto.
Diar mi," ebe Dic, "pwy fase'n meddwl am liwie'n rhedeg y ras?"
"Ac i feddwl," ebe Moses, "mai gole wedi ennill y ras ydi'r gole coch a welwn ni pan fydd y wawr yn torri."
