Wel," ebe'r dyn dan wenu, "nod mawr y byd yr ydech chi'n byw ynddo fo rwan, ydi dysgu amynedd. Ac os byddwch chi'n amyneddgar, mi gewch wybod pan fydd cael gwybod yn lles i chi."
Disgleiriai'r ddaear fel lleuad fawr, fawr, arnynt. Carent weld rhyw arwydd arni fod gofid ynddi oherwydd eu colli hwy, ond disgleirio a wnâi mor oer a dideimlad ag y gwna'r lleuad ar y ddaear ar noson o rew. Eisteddai dyn y lleuad yn ei grwcwd, â'i ên ar ei bennaugliniau, yn edrych ar y bechgyn fel pedfai'n eu cymryd yn ysgafn. Eisteddai Dic â'i benelinoedd ar ei bennaugliniau, a'i ên yn ei ddwylo, yn syllu'n syn ar y ddaear i fyny yn y pellter yn disgleirio arnynt. Cerddai Moses yn anesmwyth oddiamgylch. Toc, cychwynnodd Moses ymaith heb ddywedyd yr un gair. Crwydrodd yn ôl a blaen, a chrwydrodd ymhell, ac yn ei grwydr anghofiodd ei ofn o'r cerryg mawrion a lawiai'n awr ac eilwaith o'r awyr. Daliai Dic i syllu ar i fyny Wrth ddal i syllu dychmygodd ei fod yn gweld rhywbeth a adwaenai ar wyneb y ddaear. Un o ofidiau mawr ei fywyd ar y ddaear oedd dysgu Daearyddiaeth yn yr ysgol bob dydd. Ond wrth weld y peth hwn ar wyneb y ddaear gofidiai na buasai wedi astudio chwaneg ar Ddaearyddiaeth, canys yr oedd yn sicr fod y peth a welai yn debyg i ryw fap a welsai yn y llyfr Daearyddiaeth yn yr ysgol.
