Tudalen:Salm i Famon a Marwnad Grey.djvu/29

Yn y fan unig hon gall fod yn awr
Ryw galon gynt fu lawn o nefol dân,
Llaw allai lywio ymerodraeth fawr,
Neu ddeffro'r delyn i lesmeiriol gân.

Ond nid agorodd Dysg erioed i'r un
Mo'i dalen ferth o ysbail oesau fu;
Oer angen lethodd eu hardderchog wŷn,
A rhewodd dirion lif yr enaid cu.

Mae llawer gem o buraf belydr prid
Yn nhywyll ddwfn ogofau'r môr ynghêl;
Ac aml flodeuyn, na wêl neb ei wrid,
Ar anial wynt yn gwario'i anadl fel.

Gall fod rhyw ddinod Hampden glew ei fron
Wrthsafodd dreisiwr bach ei feysydd o,
Rhyw fud anenwog Filtwn, y fan hon,
Rhyw Gromwell a fu lân o waed ei fro.

Ond ennyn mawl seneddau astud brwd,
Di'styru bygythiadau gwae a gloes,
Tywallt helaethrwydd dros y tir yn ffrwd,
Darllen yn llygaid cenedl stori eu hoes,

Nis cawsant hwy. Eithr os bu brin eu rhad,
Cylch eu camweddau hefyd cyfyng yw;
Ni chawsant rydio lladdfa i orsedd gwlad,
Na bolltio pyrth tosturi ar ddynol ryw,