[Syr Bedwyr yn mynd yn ol i'r llyn ac yn cuddio'r cleddyf drachefn-yn dychwelyd at ei frenin.]
Arthur: A wnaethost ti fy ngorchymyn? Syr Bedwyr: Do! Frenin.
Arthur: Pa beth a welaist?
Syr Bedwyr: Dim ond y tonnau'n cerdded at y lan.
Arthur: O, fradwr! Ufuddha dy frenin os wyt am fyw.
[Syr Bedwyr yn dychwelyd ac yn taflu'r cleddyf i ganol y llyn-yn dyfod yn ol at ei frenin.]
Syr Bedwyr: O! Frenin, gwneuthum yr hyn a ofynnaist, a gwelais law yn ymestyn o'r llyn ac yn gafael yn y cleddyf.
Arthur: Gorffwysais yma yn rhy hir. Dygwch fi i'r llyn ar unwaith.
[Syr Bedwyr yn galw ar farchog arall. Y ddau yn dwyn Arthur i'r llyn, lle y gwelir bâd ac amryw o forynion ynddo, a Brenhines Arthur yn eu canol. Y Frenhines yn codi yn raddol ac yn galw Arthur ati.]
Arthur: Tynnir fi gan rywbeth tua'r bâd. Ffarwel, farchogion! Ffarwel!
Y Frenhines: Daeth f'anwylyd o'r diwedd!
