Siân: Onid ydyw yn beth creulon dros ben—deng mlynedd heb gael cipolwg ar eich annwyl briod.
Siôn: Ie, Siân fach, mor agos ac eto mor bell. Pa mor hir y pery y gosb hon?
Siân: Nid wy'n gwybod, ond arnom ni yr oedd y bai. Fe ffraesom yn o arw, onid do?
Siôn: Do, Siân fach, ond sicr ein bod wedi ein cosbi ddigon erbyn hyn.
Siân: Pe bae'r Tylwyth Teg ond gwybod pa mor heddychol yr ydym yn awr, 'rwy'n siwr y caem ddod yn rhydd.
[Un o'r Tylwyth Teg â chlogyn amdani yn dod i mewn ac yn gwrando.]
Siôn: Dim ond inni feddwl: 'roeddym ni'n ffôl dros ben.
Siân (yn chwerthin): A ydych chwi'n cofio'r pethau bach y ffraesom yn eu cylch? A ydych chwi'n cofio fel yr oeddwn yn eich poeni am wisgo'ch het ar gam? O, fe roddwn lawer am gael un golwg fach arnoch ynddi 'nawr.
Siôn: Ie, a ydych chwi'n cofio'r bara menyn? (Yn dorcalonnus): Rhaid i mi ei dorri ef fy hun yn awr.
