Y gauaf oer ei wyntoedd chwyth,
Ac erchyll y rhua'r enawel;
Ond holl ystormydd daiar byth
Ni thorant dawelwch hun Rahel.
Mal hyn, heb wybod iddi, y
Tymmorau'n olynol a dreiglant;
A'i bron ni ddawr am neb o'r llu
O'i deutu yn angeu a hunant.
Ond-gwawria rhyw fendigaid ddydd
(Dychymmyg ni fedr ei ddarlunio),
Pan waeddir, Amser mwy ni bydd!'
A phaid y tymmorau â'u treiglo.
Ië, gwawria dydd, dydd llawn o hedd,
Pan ddryllir cadwynau marwolion;
A deffry Rahel, gad y bedd,
Ac esgyn i gylch y nefolion.
XIV.
GWLEDD BELSASSAR.
'Belsassar y brenin a wnaeth wledd fawr i fil o'i dywysogion, ac a yfodd win yng ngŵydd y mil.'—Dan. v. 1.
EISTEDDAI y brenin ar orsedd o aur,
O'i gylch ei arglwyddi uchelradd;
A milo heirdd lugyrn lewyrchent yn glaer
Wymporion aneirif y neuadd:
Mewn meiliau aur santaidd o gyssegr tŷ Duw,
Y gwin gorisgellog a chwarddai;
A'r annuw Cenedlig, rhyfygus ei ryw,
O lestri Teml IAHFEH a yfai!
