Aroglodd Rosyn Saron,'
Gan brofi'r dyfroedd byw,'
Nes ffoi o'i hyspryd adref
I drigo gyda'i Duw.
XIX.
MERCH IEPHTHAH.
'Efe a wnaeth â hi yr adduned a addunasai efe. A bu hyn yn ddefod yn Israel, fyned o ferched Israel bob blwyddyn i alaru am ferch Iephthah.'—Barn. xi. 39, 40.
CYWIRA'TH adduned, nac oeda, fy nhad!
Fy einioes ni phrisiaf; achuber fy ngwlad:
Os mi a ennillodd i ti y gad hon,
Nac arbed y fynwes sy noeth ger dy fron!
Lleferydd fy ngalar ni chlywir byth mwy;
Ni wel y mynyddoedd mo honof yn hwy;
A marw, os marw o dan dy law di,
Fydd marw heb deimlo marwolaeth i mi.
Pam rhwygi dy ddillad? Er cryfed dy serch,
Na thor dy ddiofryd i wared dy ferch:
Yn wyryf gorweddaf yn isel fy ngwedd,
Mor bur a'r blodionos a huliant fy medd.
Er dyrchu o ferched teg Israel eu cri,
Na aded gwroldeb y gwron dydi:
Buddugwyd ar Ammon, ennillwyd y dydd;
Er gwaedu merch Iephthah, mae Israel yn rhydd!
Pan fyddo gwres olaf fy mron wedi ffoi,
A'r llygad a gerit, byth, byth wedi'i gloi,
Arosed fy enw'n dy galon yn gudd,
A chofia im' farw a gwên ar fy ngrudd.
