A'u cefnau cragenog heb arswyd cyffyrdda,
A'u fforchog dafodau yn wirion chwareua.
Ymddyrcha, fel banon deg, Salem goronog!
Uchafa dy olwg, a chwyd dy ben tyrog!
Gwel genedl aneirif yn addurn i'th lysoedd;
A hilion nas ganwyd hwynt eto, yn lluoedd,
O bellder y ddaiar, o bob parth yn tyrru,
Yn erfyn am fywyd, am nefoedd yn crefu!
O flaen dy byrth ardderch gwel anwar dylwythau,
Yn rhodio'n dy lewych, yn plygu'n dy demlau;
Gwel, wrth dy allorau ymgryma breninoedd,
Gan arnat bentyrru Sabaeain oludoedd:
I ti per goedwigoedd Iduma a chwythant,
A chloddiau aur Ophir mewn gwrid a ddisgleiniant.
Gwel Nefoedd eu llydain byrth claer yn agori,
Ac arnat yn arllwys ter ddylif goleuni.
Yr haul y dydd mwyach ni bydd i ti'n llewych,
A'r nos ni thywyna y lloer yn yr entrych;
Ar goll yn dy belydr, hwynt-hwy oll a welwant,
Un fflam anghymylog, un ffrwd o ogoniant,
A leinw dy lysoedd;—Goleuni ei hunan,
Yn un dydd diddiwedd, a fydd i ti'n gyfran!
Hyspydda y moroedd, y nenoedd a fygant,
Chwilfriwir y creigiau, a'r bryniau a doddant;
Ond sicr yw ei eiriau, a'i allu achubol;
A theyrnas MESSIAH a bery'n dragwyddol.
XL.
DIWEDD BLWYDDYN.
'When all Thy mercies, O my God,
My rising soul surveys,
Transported with the view, I'm lost
In wonder, love, and praise.'
—Addison.
PAN yr ystyriwyf, O fy Nuw,
Mor ddirfawr yw'th drugaredd,
