meddai, os taw' Ieuan Owen, A.S.' fydd nesaf yn dod i aros yma atoch."
Yr oedd gan Alun ystôr o hanesion am ryfeddodau'r môr a'r gwledydd pell.
Yr oedd ganddo rai pethau nad oedd gan Ieuan, neu, o leiaf, bethau na soniai Ieuan ddim am danynt. Tynnodd o lyfr bychan a gariai yn ei logell, wedi ei amdoi'n ofalus mewn papur sidan, lun merch ieuanc nodedig o hardd, wedi gwisgo'n brydferth, a'i gwallt fel mantell yn disgyn dros ei hysgwyddau.
Gadawodd Alun i'r tri edrych ar y llun yn syn am ysbaid cyn dweud dim.
"Helo!" ebe'r fam, "A ydyw Alun wedi cael rhywun i'w charu yn fwy na mi?
Gwenodd Alun yn ddireidus cyn ateb.
Na, nid felly, mam," ebai," achub bywyd y ferch yma a wnes ers mwy na blwyddyn yn ôl, a chael ei llun wedyn er cof. Dyma beth arall a gefais," ebai, gan ddangos oriawr aur hardd, ac arni'n gerfiedig y geiriau—
A LITTLE TOKEN OF GRATITUDE
TO
ALUN OWEN,
FOR SAVING MY LIFE
Nov. 17, 1896.
ELSIE MAY.
