y ferch ymlaen at Ieuan, a chan estyn ei llaw iddo, dywedodd—
"Ieuan, fi yw Eiry, dy chwaer fach, wedi dod nôl." Edrychai Ieuan arni fel un mud; ni fedrai gael gair allan, ac ebe hi drachefn—
"Gad i mi weld mam."
Aeth Ieuan â hi, gan gydio yn ei llaw, ac edrych arni fel un mewn breuddwyd, i mewn i'r bwthyn lle'r eisteddai ei fam wrth y tân yn disgwyl i'r tegell ferwi. Pan welodd hi'r ddau yn dod yn union fel y dangoswyd iddi yn ei breuddwyd, cododd i'w cyfarfod gan lefain—" O, dyma mhlentyn i wedi dod nôl," ac wedi gwasgu Eiry at ei chalon a chlywed y gair "Mam o'i genau, llewygu wnaeth, a hir y buwyd cyn gael gair ganddi drachefn.
"Dyma Alun a Mair yn dod," ebe Ieuan yn ddistaw wrth Eiry, a oedd yn dal llaw ei mam o hyd. Cododd Eiry i'w cyfarfod.
Edrych o un i'r llall yn syn a gwylaidd wnai'r ddau am funud, gan fethu â deall pa gyffro oedd yn y tŷ. Yna, tra safai Mair o'r tu ôl, trodd Alun yn gyffrous at Eiry, daliodd allan ei law, a dywedodd â'i anadl yn ei wddf—
