Er mai bore oer, barugog yn Ebrill, 1899, oedd, ni lesteiriwyd y miloedd rhag dod yno. Er gerwined a brynted y tywydd gwelid rhai yn cychwyn, cyn i'r wawr dorri, yn eu cerbydau drwy'r eira a'r cenllysg. Galarwyr calon-glwyfus oeddynt. Cychwynnodd rhai o'r cymoedd anghysbell a gwledig, a golygai hyn fod yn y barrug a'r eira oer am oriau, ond yr oedd eu sêl a'u hawydd am roddi y "deyrnged olaf" i dywysog, yn gwneud iddynt anghofio popeth. Nid oeddynt am adael i'r cyfle fyned heibio - yr oedd arnynt eisiau bod yn llygad-dystion, ac fel y dywedodd Dr. Hughes,—"We are here to bear witness to the beautiful flower of a perfect life." Yr oedd pob calon yn y dorf yn barod i gadarnhau hyn.
Nid teyrnged o barch yn dod o un cyfeiriad oedd; nid parch sect, plaid, nag enwad oedd. Na! parch a lifai o bob cyfeiriad oedd. Y dydd y rhoed Corff Tom Ellis i orwedd i lawr yn naear Cefn
