Pob trais, pob twyll, pob dirmyg a wnaethost yn y byd
Sy'n awr yn neidio i'th wyneb, yn dy archolli 'nghyd;
A wnest o gam âg ereill, er cymaint oedd dy fri,
Mae Satan, 'n ol dy haeddiant, yn talu 'n ol i ti.
B'le heddyw mae dy obaith? Nid oes ond dychrynfäu,
Trwy eitha' dy 'mysgaroedd, yn nyddu ac yn gwau;
Fe, ofn, yw dy gwmni, a'r ofn hwnw sydd
Yn poeni am farn aeth heibio, a phoeni am farn a fydd.—
Saf yna 'n ol dy haeddiant i ddyoddef eithaf llid,
Nid oes ar neb dy eisieu ar wyneb maith y byd;
Mae gormod yn dy ganlyn, a hwy ddont i'r un lle,
Yn unig oni etyl effeithiol ras y ne'.
Ac er dy fod yn farw, mae awydd eto 'n fyw;
Mae awydd yn mhob calon yn groes i anian Duw,—
O Eden daeth hi allan; yn uffern mae ei nyth;
Ac y mae 'n arwain miloedd i boeni yno byth.
O doed y nefoedd oleu i sefyll draw o flaen
Y miloedd sydd yn rhedeg yn awr tuag uffern dân;
Deffroed yr Ysbryd grasol y dorf aneirif fawr
Ag sydd, fel Avaritius, yn myn'd i'r tân yn awr.
Dewch yma, feibion Adda, anfeidrol dorf yn nghyd,
Ag sydd â'ch holl ddifyrwch o fewn daearol fyd;
Edrychwch 'n ol eich trachwant draw, draw, ar ddiwedd hyn,
A gwelwch un o'ch brodyr yn berwi yn y llyn.
Deffrowch, a dwys alerwch, can's heddyw ydyw 'r dydd,
Pob rhyw addewid bwysig am heddyw 'n unig sydd;
Ni ro'wd o fewn y Llyfr am 'fory air erioed,
Ac f'allai er ich' ddysgwyl nad oes un 'fory 'n bod.
O gwelwch y gwahaniaeth rhwng Lazar sy'n y ne',
Yn nghôl a mynwes Abra'm yn hyfryd iawn ei le;
A Deifes mewn trueni, y truenusaf ŵr,
Yn methu cael, er begian, y defnyn lleia' o ddw'r.
Er byw 'n helaethwych beunydd, a'i fwrdd yn eitha' llawn,
A'i gwpan yn myn'd drosodd o foreu hyd brydnawn;
A gwisgo yn ardderchog mewn scarlad, fur, a la'n,[1]
Mae heddyw 'n analluog i ddofi gwres y tân.
Ond Lazar sydd â'i glwyfau oll wedi eu hiachau,
Yn nghanol môr o olud, heb eisieu ac heb drai;
Ei boen, ei gur, a'i drallod, ei gystudd yn y byd,
Oll sy'n cynyrchu elw tragwyddol iddo 'nghyd.
- ↑ Lawn.
