Wel, bellach crybwyllaf mi dystiaf am destyn,
O'r dull yn deg hylwydd mae'r trefniad yn canlyn,
Am Dri Chryfion Byd, ddwys olud, mewn sylw,—
Sef Tlodi a Chariad ac Angeu tra chwerw.
A Chariad yw'r hynaf, o chredir yr hanes,
O ran, pan ga'dd gwryw gu fenyw yn ei fynwes,
Ac wedi iddo ei gwympo a'i rwydo ef o'i ry'dyd,
'Roedd Cariad yn ddiau'n cywiro'r addewid.
Ond melldith y pechod drwy hynod drueni,
A'r noethni dyledus, wnaeth nyth i Dlodi,
Na chatfai ddyn fara,heb chwysu'n llafurus,
Ac Angau yn y diwedd, ac ing yn ei dywys.
Ond cryf iawn yw cledi Tylodi a dyledion,
Yn boenus iawn beunydd, oer ddeunydd ar ddynion,