"Mae'n cynnyg ymwared er trymed ein trwyth,
Rhag torri neu gospi'r ffigysbren di ffrwyth,
Mae'n erfyn caei blwyddyn er sugyn i'w sail,
Gan gloddio i'w adfywio, ac anturio rhoi tail;
Ac yna os drwg wawr a fydd, er poen mawr,
Y farn a'r gair taeredd yw, Torr ef i lawr!
A hon yw'r farn ffri. O! crynwn mewn cri,
Rhag ofn mai rhai diffrwyth mewn adwyth y'm ni."
Arthur. O! nid wyf ddim am gynnwys yma dduwiol ganu.
Llawer brafiach clywed lloie'n brefu,
Ac yn lle darllen a gweddio'r nos ar led
Mwyneiddiach gen i weled nyddu.
Duwi. Ow, ddyn truenus, gresynus anian,
Mae'n drist yr awel, a dro'ist ti rwan?
Arth. Beth bynnag a drois, ni chewch chwi'n drwch,
Mo'ch 'wyllys, cerddwch allan.
Duwi. Onid i mi mae'r addewid hynod,
O'r byd sy 'nawr, a'r byd sy i ddyfod?
Arth. Ni ches i o fantes wrth dy drin,
Un difyn, dal dy dafod.
Duwi. Wel, beth a ddarfu i chwi gynne addo?
Arth. Trymder fy nolur bâr im' siarad dan fy nwylo.
