"Wrth gwrs, y mae siarad am ryw hannar awr ar y weiarles yn dipyn o straen," sylwodd Meri.
"Straen ne' beidio," chwyrnodd Crad, "dydi o ddim yn mynd i wrthod. 'Ydi o, William?"
"Nac ydi." Edrychodd William Jones yn benderfynol, er na wyddai'n iawn sut y gallai ef a Chrad achub y gwasanaeth.
"Os pregethwch chi fel yr ydach chi'n gwneud bob Sul, Mr. Rogers... Yntê, William?"
"Ia'n Tad."
"Ond 'wy'n teimlo'n nerfys iawn wrth feddwl am ddarlledu, fechgyn. Odw', wir."
"Twt, 'does 'na ddim byd yn y peth," oedd barn Crad.
"Nac oes, 'neno'r Tad," meddai'r clochydd.
"Gweud hynny i'm cymell i yr ych chi, fechgyn. Ma'n well 'da fi gredu'r llythyr 'ma."
"O, 'doeddan ni ddim yn meddwl postio'r llythyr 'na," meddai Crad.
"Nac oeddan," cytunodd ei frawd yng nghyfraith.
"Trio dychryn tipyn ar Feri yr oeddan ni am iddi hi sgwennu drostan ni i Gaerdydd."
"Ia'n Tad, trio dychryn Meri."
"Odych chi am fynd yno, 'ta?"
"Ydan, debyg iawn."
"Ydan, 'nen? Tad."
"Wel, 'rwy'n edmygu'ch gwroldeb chi, fechgyn. Odw', wir. A rhaid i finna gisho ymwroli."
Aeth Mr. Rogers ymaith heb iddynt weld y winc a daflodd ar Feri na'r wên slei a oedd yn ei llygaid hi.
"Wel, 'rŵan 'ta', William." Ac wedi eistedd wrth y bwrdd a'i ethol ei hun yn gadeirydd ac ysgrifennydd y pwyllgor o ddau, cydiodd Crad yn y pin dur a thynnodd ddalen lân tuag ato. "Be' oedd y darna' oeddat ti'n adrodd yn y Penny Reading ers talwm, dywad?"
"'Bedd y Dyn Tylawd' oedd un."
"Reit." Ac ysgrifennodd Crad y pennawd hwnnw ar ei bapur.
Ond 'dydwi ddim yn 'i gofio fo, fachgan."
"Sut oedd o'n dechra'?"
"'Does gin i'r un syniad, wir. 'Roedd rhwbath am 'fedd y dyn tylawd yn niwadd pob pennill."
