"Ia, ac mae gynno fo chwanag o waith y John Ruskin 'na, medda' fo."
"Dafydd?"
"Ia, Now?"
"Be' oeddat ti'n feddwl wrth sôn am 'benderfynu rhwbath' ynglŷn â fi?"
"O, dim byd o bwys, fachgan."
"Oeddat. Be'?"
"Dim ond i Taid a Lias Tomos a finna' fod yn siarad amdanat ti y noson o'r blaen. Ond paid â chymryd arnat, cofia."
"'Wna' i ddim. Ond ydi'r hen Lias yn un slei?"
"Cofia di, 'rŵan."
"Ddim siw, Dafydd. Be' oeddan' nhw'n ddeud?"
"'Doeddwn i ddim wedi meddwl deud cymaint â hyn'na wrthat ti—ddim eto. 'Dydan ni . . . 'dydyn' nhw ddim am iti dreulio d'oes yn y chwaral 'na. Mi ddown ni . . . mi ddôn' nhw o hyd i ryw ffordd allan cyn hir. 'Ddeuda' i ddim chwanag wrthat ti 'rŵan, dim ond bod yn rhaid iti ddal ymlaen efo dy ddarllan a'th studio. O ddifri, yntê?"
"Ia, Dafydd. Pam wyt ti'n gwenu?"
"Rhyw dderyn bach oedd yn sibrwd dy fod di a Wil yn rhai garw efo'r 'gennod ar ôl amball 'steddfod."
"O, chwara' teg, Dafydd, colli'r ffordd ddaru ni y noson o'r blaen wrth ddŵad o Lan Eithin. 'Roedd hi fel bol buwch ar y mynydd a ninna' heb lantar' a Wil wedi troi'i droed a . . . "
"Ond mi ei ati a'th holl egni o hyn ymlaen, mi wn."
"Af . . . Af, Dafydd. 'Ron i wedi addo mynd i ffair Bryn Llwyd heno, ond mi arhosa' i gartra' efo fy llyfr yn lle hynny."
"I bwy y daru ti addo?"
"I Huw a Wil."
"O, mae'n well iti beidio â'u siomi nhw, 'r hen ddyn."
"Ydi? . . . Ydi, efalla'."
