"Ac mi fyddwn gartra' hannar awr wedi wyth."
"Be' wnaeth i chi 'i hitio fo fel'na?"
""Wn i ddim. Gollwng stêm ar ôl yr arholiad, mae'n debyg... 'Fydd Huw ddim gartra' tan un ar ddeg, 'gewch chi weld."
"Na fydd efalla'." A chymerodd ddiddordeb mawr mewn rhyw henwr dwys a ddringai gadair gerllaw i geisio ACHUB y Maes.
""Faswn i ddim wedi'i daro fo oni bai iddo sôn amdanach chi.”
"Fi ?"
""Pan fyddwch chitha' wedi blino ar y ferch fach ddel 'na ...' medda' fo."
"O?... Wel?"
""Chafodd o ddim cyfla i ddeud gair arall."
"Mi faswn i'n meddwl, wir!... Ond pam oeddach chi'n taro'r llall mor hegar ?"
"Mi ges i lond... ddigon ar y bôi hwnnw drwy'r dydd.
Ac 'roedd ynta' wedi bod yn eich llygadu chi, ond oedd?"
Bu tawelwch rhyngddynt am dipyn, ac yna torrodd hi allan i chwerthin yn uchel. Rhythodd yr henwr dwys yn ffyrnig arni.
"Be' sy, Mary?"
"Yr olwg arnyn' nhw ! 'Roeddan' nhw fel dau ddyn. meddw yn ista' yn erbyn y wal."
"Oeddan'. A choesa' Herbert druan allan fel. . ." "Fel siswrn mawr Miss Roberts !"
"Cymhariaeth gwniadrag i'r dim, yntê? . . . Diawch,
mae hi'n braf i lawr wrth y môr heno, yr ydw' i'n siŵr."
"Ydi, mae'n debyg."
"Wel? . . ."
"Wel. . ."
Yr oedd gair yn ddigon i gall.
