Pennod XXXI.
1 Galw Bezaleel ac Aholïab, a’u gwneuthur yn gymhwys i wait y tabernacl. 12 Ail orchymyn cadw y Sabbath. 18 Moses yn derbyn y ddwy lech.
A’r Arglwydd a lefarodd wrth Moses, gan ddywedyd,
2 Gwel, mi a elwais wrth ei enw ar Bezaleel fab Uri, fab Hur, o lwyth Judah;
3 Ac a’i llenwais ef âg yspryd Duw, mewn doethineb, ac mewn deall, ac mewn gwybodaeth hefyd, ac ym mhob rhyw waith,
4 I ddychymmygu cywreinrwydd, i weithio mewn aur, ac mewn arian, ac mewn pres,
5 Ac mewn cyfarwyddyd, i osod meini, ac mewn saernïaeth pren, i weithio ym mhob gwaith.
6 Ac wele, mi a roddais gyd âg ef Aholïab fab Achisamach, o lwyth Dan: ac y’nghalon pob doeth o galon y rhoddais ddoethineb i wneuthur yr hyn oll a orchymynais wrthyt.
7 Pabell y cyfarfod, ac arch y dystiolaeth, a’r drugareddfa yr hon sydd arni, a holl lestri y babell,
8 A’r bwrdd a’i lestri, a’r canhwyllbren pur a’i holl lestri, ac allor yr arogl-darth,
9 Ac allor y poeth-offrwm a’i holl lestri, a’r noe a’i throed,
10 A gwisgoedd y weinidogaeth, a’r gwisgoedd sanctaidd i Aaron yr offeiriad, a gwisgoedd ei feibion ef, i offeiriadu ynddynt,
11 Ac olew yr enneiniad, a’r arogl-darth peraidd i’r cyssegr; a wnant yn ol yr hyn oll a orchymynais wrthyt.
12 ¶ A’r Arglwydd a lefarodd with Moses gan ddywedyd,
13 Llefara hefyd wrth feibion Israel, gan ddywedyd, Dïau y cedwch fy Sabbathau: canys arwydd yw rhyngof fi a chwithau, trwy eich cenhedlaethau; i wybod mai myfi yw yr Arglwydd, sydd yn eich sancteiddio.
14 Am hynny cedwch y Sabbath; oblegid sanctaidd yw i chwi: llwyr-rodder i farwolaeth yr hwn a’i halogo ef, o herwydd pwy bynnag a wnelo waith arno, torrir ymaith yr enaid hwnnw o blith ei bobl.
15 Chwe diwrnod y gwneir gwaith, ac ar y seithfed dydd y mae Sabbath gorphwysdra sanctaidd i’r Arglwydd: pwy bynnag a wnelo waith y seithfed dydd, llwyr-rodder ef i farwolaeth.
16 Am hynny cadwed meibion Israel y Sabbath, gan gynnal Sabbath trwy eu cenhedlaethau, yn gyfammod tragywyddol.
17 Rhyngof fi a meibion Israel, y mae yn arwydd tragywyddol, mai mewn chwe diwrnod y gwnaeth yr Arglwydd nefoedd a’r ddaear; ac mai ar y seithfed dydd y peidiodd, ac y gorphwysodd efe.
18 ¶ Ac efe a roddodd i Moses, wedi iddo orphen llefaru wrtho ym mynydd Sinai, ddwy lech y dystiolaeth; sef llechau o gerrig, wedi eu hysgrifenu â bys Duw.
Pennod XXXII.
1 Y bobl, yn absen Moses, yn peri i Aaron wneuthur llo; 7 a hynny yn digio Duw; 11 ac yntau, ar ymbil Moses, yn diddigio. 15 Moses yn dyfod i waered â’r llechau: 19 yn eu torri hwy: 20 yn difetha y llo. 22 Esgus Aaron drosto ei hun. 25 Moses yn gorchymyn lladd y delw-addolwyr, 30 ac yn gweddïo dros y bobl.
Pan welodd y bobl fod Moses yn oedi dyfod i waered o’r mynydd; yna yr ymgasglodd y bobl at Aaron, ac y dywedasant wrtho, Cyfod, gwna i ni dduwiau i fyned o’n blaen: canys y Moses hwn, y gwr a’n dug ni i fynu o wlad yr Aipht, ni wyddom beth a ddaeth o hono.
2 A dywedodd Aaron wrthynt, Tynnwch y clust-dlysau aur sydd wrth glustiau eich gwragedd, a’ch meibion, a’ch merched, a dygwch attaf fi.
3 A’r holl bobl a dynasant y clust-dlysau aur oedd wrth eu clustiau, ac a’u dygasant at Aaron.
4 Ac efe a’u cymmerodd o’u dwylaw, ac a’i lluniodd â chŷn, ac a’i gwnaeth yn llo tawdd: a hwy a ddywedasant, Dyma dy dduwiau di, Israel, y rhai a’th ddug di i fynu o wlad yr Aipht.
5 A phan ei gwelodd Aaron, efe a adeiladodd allor ger ei fron ef: ac Aaron a gyhoeddodd, ac a ddywedodd, Y mae gwyl i’r Arglwydd y fory.
6 A hwy a godasant yn fore drannoeth ac a offrymmasant boeth-offrymau, ac a ddygasant aberthau hedd: a’r bobl a eisteddasant i fwytta ac i yfed, ac a godant i fynu i chwarae.
7 ¶ A dywedodd yr Arglwydd wrth Moses, Cerdda, dos i waered: canys ymlygrodd dy bobl a ddygaist i fynu o dir yr Aipht.
8 Buan y ciliasant o’r ffordd a orchymynnais iddynt: gwnaethant
