yn anufudd; i’r hwn beth yr ordeiniwyd hwynt hefyd.
2:9 Eithr chwychwi ydych rywogaeth etholedig, brenhinol offeiriadaeth, cenedl sanctaidd, pobl briodol i Dduw, fel y mynegoch rinweddau’r hwn a’ch galwodd allan o dywyllwch i’w ryfeddol oleuni ef:
2:10 Y rhai gynt nid oeddech bobl, ond yn awr ydych bobi i Dduw: y rhai ni chawsech drugaredd, ond yr awron a gawsoch drugaredd.
2:11 Anwylyd, yr wyf yn atolwg i chwi, megis dieithriaid a phererinion, ymgedwch oddi wrth chwantau cnawdol, y rhai sydd yn rhyfela yn erbyn yr enaid,
2:12 Gan fod â’ch ymarweddiad yn onest ymysg y Cenhedloedd: fel, lle maent yn eich goganu megis drwg-weithredwyr, y gallont, oherwydd eich gweithredoedd da a welant, ogoneddu Duw yn nydd yr ymweliad.
2:13 Ymddarostyngwch oblegid hyn i bob dynol ordinhad, oherwydd yr Arglwydd: pa un bynnag ai i’r brenin, megis goruchaf,
2:14 Ai i’r llywiawdwyr, megis trwyddo ef wedi eu danfon er dial ar y drwg-weithredwyr, a mawl i’r gweithredwyr da.
2:15 Canys felly y mae ewyllys Duw, fod i chwi trwy wneuthur daioni ostegu anwybodaeth dynion ffolion:
2:16 Megis yn rhyddion, ac nid â rhyddid gennych megis cochi malais, eithr fel gwasanaethwyr Duw.
2:17 Perchwch bawb. Cerwch y brawdoliaeth. Ofnwch Dduw. Anrhydeddwch y brenin.
2:18 Y gweision, byddwch ddarostyngedig gyda phob ofn i’ch meistriaid, nid yn unig i’r rhai da a chyweithas, eithr i’r rhai anghyweithas hefyd.
2:19 Canys hyn sydd rasol, os yw neb oherwydd cydwybod i Dduw yn dwyn tristwch, gan ddioddef ar gam.
2:20 Oblegid pa glod yw, os, pan bechoch, a chael eich cernodio, y byddwch dda eich amynedd? eithr os, a chwi’n gwneuthur yn dda, ac yn dioddef, y byddwch dda eich amynedd, hyn sydd rasol gerbron Duw.
2:21 Canys i hyn y’ch galwyd hefyd: oblegid Crist yntau a ddioddefodd drosom ni, gan adael i ni esampl, fel y canlynech ei ôl ef:
2:22 Yr hwn ni wnaeth bechod, ac ni chaed twyll yn ei enau:
2:23 Yr hwn, pan ddifenwyd, ni ddifenwodd drachefn; pan ddioddefodd, ni fygythiodd, eithr rhoddodd ar y neb sydd yn barnu yn gyfiawn:
2:24 Yr hwn ei hun a ddug ein pechodau ni yn ei gorff ar y pren; fel, gwedi ein marw i bechodau, y byddem byw i gyfiawnder:trwy gleisiau yr hwn yr iachawyd chwi.
2:25 Canys yr oeddech megis defaid yn myned ar gyfeiliorn, eithr yn awr chwi a ddychwelwyd at Fugail ac Esgob eich eneidiau.
PENNOD 3
3:1 Yr un ffunud, bydded y gwragedd ostyngedig i’w gwŷr priod; fel, od oes rhai heb gredu i’r gair, y galler trwy ymarweddiad y gwragedd, eu hennill hwy heb y gair,
3:2 Wrth edrych ar eich ymarweddiad diwair chwi ynghyd ag ofn.
3:3 Trwsiad y rhai bydded nid yr un oddi allan, o blethiad gwallt, ac amgylchosodiad aur, neu wisgad dillad,
3:4 Eithr bydded cuddiedig ddyn y galon, mewn amlygredigaeth ysbryd addfwyn a llonydd, yr hwn sydd gerbron Duw yn werthfawr.
3:5 Canys felly gynt yr oedd y gwragedd sanctaidd hefyd, y rhai oedd yn gobeithio yn Nuw, yn ymdrwsio, gan fod yn ddarostyngedig i’w gwŷr priod,
3:6 Megis yr ufuddhaodd Sara i Abraham, gan ei alw ef yn arglwydd: merched yr hon ydych chwi, tra fyddoch yn gwneuthur yn dda, ac heb ofni dim dychryn.
3:7 Y gwŷr, yr un ffunud, cydgyfanheddwch â hwynt yn ôl gwybodaeth, gan roddi parch i’r wraig megis i’r llestr gwannaf, fel rhai sydd gydetifeddion gras y bywyd; rhag rhwystro eich gweddiau.
3:8 Am ben hyn, byddwch oll yn unfryd, yn cydoddef â’ch gilydd, yn caru fel brodyr, yn drugarogion, yn fwynaidd:
3:9 Nid yn talu drwg am ddrwg,
