chymmerant wraig wedi ysgar oddi wrth ei gwr; oherwydd sanctaidd yw efe i’w Dduw.
8 A chyfrif di ef yn sanctaidd; oherwydd bara dy Dduw di y mae efe yn ei offrymmu: bydded sanctaidd i ti; oherwydd sanctaidd ydwyf fi yr Arglwydd eich sancteiddydd.
9 ¶ Ac os dechreu merch un offeiriad buteinio, halogi ei thad y mae: llosger hi yn tân.
10 A’r offeiriad pennaf o’i frodyr, yr hwn y tywalltwyd olew yr enneiniad ar ei ben, ac a gyssegrwyd i wisgo y gwisgoedd, na ddïosged oddi am ei ben, ac na rwyged ei ddillad:
11 Ac na ddeued at gorph un marw, nac ymhaloged am ei dad, nac am ei fam:
12 Ac nac aed allan o’r cyssegr, ac na haloged gyssegr ei Dduw; am fod coron olew enneiniad ei Dduw arno ef; myfi yw yr Arglwydd.
13 A chymmered efe wraig yn ei morwyndod.
14 Gwraig weddw, na gwraig wedi ysgar, nac un halogedig, na phutain; y rhai hyn na chymmered: ond cymmered forwyn o’i bobl ei hun yn wraig.
15 Ac na haloged ei had ymysg ei bobl: canys myfi yw yr Arglwydd ei sancteiddydd ef.
16 ¶ A llefarodd yr Arglwydd wrth Moses, gan ddywedyd,
17 Llefara wrth Aaron, gan ddywedyd, Na nesâed un o’th had di trwy eu cenhedlaethau, yr hwn y byddo anaf arno, i offrymmu bara ei Dduw:
18 Canys ni chaiff un gwr y byddo anaf arno nesâu; y gwr dall, neu y cloff, neu y trwyndwn, neu y neb y byddo dim gormod ynddo;
19 Neu y gwr y byddo iddo droed tẁn, neu law dòn;
20 Neu a fyddo yn gefngrwm, neu yn gorr, neu â magl neu bysen ar ei lygad, neu yn grachlyd, neu yn glafrllyd, neu wedi ysigo ei eirin.
21 Na nesâed un gwr o had Aaron yr offeiriad, yr hwn y byddo anaf arno, i offrymmu ebyrth tanllyd yr Arglwydd; anaf sydd arno; na nesâed i offrymmu bara ei Dduw.
22 Bara ei Dduw, o’r pethau sanctaidd cyssegredig, ac o’r pethau cyssegredig, a gaiff efe ei fwytta.
23 Etto nac aed i mewn at y wahanlen, ac na nesâed at yr allor, am fod anaf arno; ac na haloged fy nghyssegroedd: canys myfi yw yr Arglwydd eu sancteiddydd hwynt.
24 A llefarodd Moses hynny wrth Aaron ac wrth ei feibion, ac wrth holl feibion Israel.
Pennod XXII.
1 Rhaid i’r offeiriaid yn eu haflendid ymgadw oddi wrth y pethau cyssegredig. 6 Y modd y mae eu puro hwynt. 10 Pwy yn nhŷ yr offeiriaid a all fwytta o’r pethau cyssegredig. 17 Rhaid i’r aberthau fod yn ddïanaf. 26 Oedran yr aberth. 29 Y gyfraith am fwytta yr aberth dïolch.
A llefarodd yr Arglwydd wrth Moses, gan ddywedyd,
2 Llefara wrth Aaron, ac wrth ei feibion, am iddynt ymneillduo oddi wrth bethau cyssegredig meibion Israel, ac na halogant fy enw sanctaidd, yn y pethau y maent yn eu cyssegru i mi: myfi yw yr Arglwydd.
3 Dywed wrthynt, Pwy bynnag o’ch holl hiliogaeth, trwy eich cenhedlaethau a nesao at y pethau cyssegredig a gyssegro meibion Israel i’r Arglwydd, a’i aflendid arno; torrir ymaith yr enaid hwnnw oddi ger fy mron: myfi yw yr Arglwydd.
4 Na fwyttâed neb o hiliogaeth Aaron o’r pethau cyssegredig, ac yntau yn wahan-glwyfus, neu yn ddiferllyd, hyd oni lanhâer ef: na’r hwn a gyffyrddo â dim wedi ei halogi wrth y marw, na’r hwn yr êl oddi wrtho ddisgyniad had;
5 Na’r un a gyffyrddo âg un ymlusgiad, trwy yr hwn y gallo fod yn aflan, neu â dyn y byddai aflan o’i blegid, pa aflendid bynnag fyddo arno:
6 A’r dyn a gyffyrddo âg ef, a fydd aflan hyd yr hwyr; ac na fwyttâed o’r pethau cyssegredig, oddi eithr iddo olchi ei gnawd mewn dwfr.
7 A phan fachludo’r haul, glân fydd; ac wedi hynny bwyttâed o’r pethau cyssegredig: canys ei fwyd ef yw hwn.
8 Ac na fwyttâed o ddim wedi marw ei hun, neu wedi ei ysglyfaethu, i fod yn aflan o’i blegid: myfi yw yr Arglwydd.
9 Ond cadwant fy neddf i, ac na ddygant bechod bob un arnynt eu hunain, i farw o’i blegid, pan halogant hi: myfi yw yr Arglwydd eu sancteiddydd hwynt.
10 Ac na fwyttâed un alltud o’r peth cyssegredig: dïeithrddyn yr
