º29 A dywedodd Dafydd, Beth a waettthum i yn awr? Onid oes achos?
º30 Ac efe a droes oddi wrtho"‘ef at un arall, ac a ddywedodd yr un modd: a’r bobl a’i hatebasant ef air yng ngair fel o’r blaen.
º31 A phan glybuwyd y geiriau a lefarodd Dafydd, yna y mynegwyd hwynt gerbron Saul: ac efe a anfonodd amdano ef.
º32 A Dafydd a ddywedodd wrth Saul, Na lwfrhaed calon neb o’i herwydd ef: dy was di a â ac a ymladd a’r Philistiad hwn.
º33 A dywedodd Saul wrth Dafydd, Ni flii di fyned yn erbyn y Philistiad hwn, i pnladd ag ef: canys llanc ydwyt ti, ac yntau sydd yn rhyfelwr o’i febyd.; 34 A Dafydd a ddywedodd wrth Saul, Bugail oedd dy was di ar ddefaid ei dad; a daeth Hew ac arth, ac a gymerasant oen o’r praidd.
º35 A mi a euthum ar ei ôl ef, ac a’i trewais ef, ac a’i hachubais o’i safn ef: a phan gyfododd efe i’m herbyn i, mi a ymeflais yn ei farf ef, ac a’i trewais, ac &’i lleddais ef.
º36 Felly dy was di a laddodd y Hew, a’r arth: a’r Philistiad dienwaededig hwn fydd megis un ohonynt, gan iddo amherchi byddinoedd y Duw byw.
º37 Dywedodd Dafydd hefyd, Yr ARGLWYDD, yr hwn a’m hachubodd i o grafanc y llew, ac o half yr arth, efe a’m hachub i o law y Philistiad hwn. A dywedodd Saul wrth Dafydd, DOS, a’r ARGLWYDD fyddo gyda thi.
º38 A Saul a wisgodd Dafydd a’i arfau ei hun, ac a roddodd helm o bres ar ei teen ef, ac a’i gwisgodd ef mewn llurig.
º39 A Dafydd a wrcgysodd ei gleddyf ar ei arfau, ac a geisiodd gcrdded; am na phrofasai efe. A dywedodd Dafydd wrth Saul, Ni allaf gerdded yn y rhai hyn: canys ni phrofais i. A Dafydd a’u diosgodd oddi amdano.
º40 Ac efe a gymerth ei ffon yn ei law, ac a ddewisodd iddo bump o gerrig llyfnion o’r afon, ac a’u gosododd hwynt yng nghod y bugeiliaid yr hon oedd ganddo, sef yn yr ysgrepan: a’i ffon dafl oedd yn ei law: ac efe a nesaodd at y Philistiad.
º41 A’r Philistiad a gerddodd, gan fyned a nesau at Dafydd; a’r gŵr oedd yn dwyn y darian o’i flaen ef.
º42 A phan edrychodd y Philistiad o amgylch, a chanfod Dafydd, efe a’i diystyrodd ef; canys llanc oedd efe, a gwritgoch, a theg yr olwg.
º43 A’r Philistiad a ddywedodd wrth Dafydd, Ai ei ydwyf fi, gan dy fod yn dyfod ataf fi a ffyn? A’r Philistiad a regodd Dafydd trwy ei dduwiau ef.
º44 Y Philistiad hefyd a ddywedodd wrth Dafydd, Tyred ataf fi, a rhoddaf dy gnawd i ehediaid y nefoedd, ac i anifeiliaid y maes.
º45 Yna y dywedodd Dafydd wrth y Philistiaid, Ti ydwyt yn dyfod ataf fi â chleddyf, ac a gwaywffon, ac a tharian; a minnau ydwyf yn dyfod atat ti yn enw ARGLWYDD y lluoedd, Duw byddinoedd Israel, yr hwn a geblaist ti.
º46 Y dydd hwn y dyry yr ARGLWYDD dydi yn fy llaw i, a mi a’th drawaf di, ac a gymeraf ymaith dy ben oddi arnat; ac a roddaf gelanedd gwersyll y Philistiaid y dydd hwn i ehediaid y nefoedd, ac i lwystfilod y ddaear; fel y gwypo yr holl ddaear fod Duw yn Israel.
º47 A’r holl gynulleidfa hon a gant wybod, nad â chleddyf, nac a gwaywffon y gwared yr ARGLWYDD: canys eiddo yr ARGLWYDD yw y rhyfel, ac efe a’ch rhydd chwi yn ein llaw ni.
º48 A phan gyfododd y Philistiad, a dyfod a nesau i gyfarfod Dafydd; yna y brysiodd Dafydd, ac a redodd tua’r fyddin i gyfarfod a’r Philistiad.
º49 A Dafydd a estynnodd ei law i’r god, ac a gymerth oddi yno garreg, ac a dafiodd, ac a drawodd y Philistiad yn ei daloen; a’r garreg a soddodd yn ei daloen ef: ac efe a syrthiodd i lawr ar ei wyneb.
º50 Felly y gorthrechodd Dafydd y Pbilistiad a ffon dafl ac a charreg, ac a drawodd y Philistiad, ac a’i lladdodd ef; er nad oedd cleddyf yn llaw Dafydd.
º51 Yna y rhedodd Dafydd, ac a safodd ar y Philistiad, ac a gymerth ei gleddyf ef, ac a’i tynnodd o’r wain, ac a’i lladdodd ef, ac a dorrodd ei ben ef ag ef. A phan welodd y Philistiaid farw o’u cawr hwynt hwy a ffoesant.
º52 A gwŷr Israel a Jwda a gyfodasant, ac a fioeddiasant; ac a erlid-
