ddigio y digia efe, gwybydd fod ei fryd ef ar ddrwg.
º8 Gwna gan hynny drugaredd a’th was, canys i gyfamod yr ARGLWYDD y dygaist dy was gyda thi: ac od oes anwiredd ynof fi, lladd di fi; canys i ba beth y dygi fi at dy dad?
º9 A dywedodd Jonathan, Na ato Duw hynny i ti: canys, os gan wybod y cawn wybod fod malais wedi ei baratoi gan fy nhad i ddyfod i’th erbyn, onis mynegwn iti?
º10 A Dafydd a ddywedodd wrth Jonathan, Pwy a fynega i mi? neu beth os dy dad a’th etyb yn arw?,’
º11 A dywedodd Jonathan wrth Da¬fydd, Tyred, ac awn i’r maes. A hwy a aethant ill dau i’r maes. ‘
º12 A Jonathan a ddywedodd wrth Dafydd, O ARGLWYDD DDUW Israel, wedi i mi chwilio meddwl fy nhad, ynghylch y pryd hwn yfory, neu drennydd; ac wele, os daioni fydd tuag at Dafydd, ac oni anfonaf yna atat ti, a’i fyncgi i ti;
º13 Fel hyn y gwnel yr ARGI.WYDD i Jonathan, ac ychwaneg: os da fydd gan fy nhad wneuthur drwg i ti; yna y mynegaf i ti, ac a’th ollyngaf ymaith, fel yr elych mcwn heddwch: a bydded yr ARGLWYDD gyda thi, megis y bu gyda’m tad i.
º14 Ac nid yn unig tra fyddwyf fi byw, y gwnei drugaredd yr ARGLWYDD A mi, fel na byddwyf fi marw:
º15 Ond hefyd na thor ymaith dy drugaredd oddi wrth fy nhŷ i byth: na chwaith pan ddistrywio yr ARGLWYDD elynion Dafydd, bob un oddi ar wyneb y ddaear.
º16 Felly y cyfamododd Jonathan a thŷ Dafydd; ac efe a ddywedodd, Gofynned, yr ARGLWYDD hyn ar law gelynion Dafydd.
º17 A Jonathan a wnaeth i Dafydd yntau dyngu, oherwydd efe a’i carai ef: canys fel y carai ei enaid ei hun, y carai efe ef.
º18 A Jonathan a ddywedodd wrtho ef, Yfory yw y dydd cyntaf o’r mis: ac ymofynnir amdanat; oherwydd fe fydd dy eisteddle yn wag.;.
º19 Ac wedi i ti aros dridiau, yna tyred i waered yn fuan; a thyred i’r lle yr ymguddiaist ynddo pan oedd y petti ac waith, ac aros wrth faen Esel.
º20 A mi a saethaf dair o saethau tua’i ystlys ef, fel pes gollyngwn hwynt at nod.
º21 Wele hefyd, mi a anfonaf lane, gan ddywedyd, DOS, cais y saethau. Os gan ddywedyd y dywedaf wrth y llanc, Wele y saethau o’r tu yma i ti, dwg hwynt; yna tyred di: canys heddwch sydd i ti, ac nid oes dim niwed, fel mai byw yw yr ARGLWYDD.
º22 Ond os fel hyn y dywedaf wrth y llanc, Wele y saethau o’r tu hwnt i ti; dos ymaith; canys yr ARGLWYDD a’th anfonodd ymaith.
º23 Ac am y peth a leferais i, mi a thi, wele yr ARGLWYDD fyddo rhyngof fi a thi yn dragywydd.
º24 Felly Dafydd a ymguddiodd yn y maes. A phan ddaeth y dydd cyntaf o’r mis, y brenin a eisteddodd i fwyta bwyd.
º25 A’r brenin a eisteddodd ar ei eisteddfa, megis ar amseroedd eraill; sef ar yr eisteddfa wrth y pared; a Jonathan a gyfododd, ac Abner a eisteddodd wrth ystlys Saul; a lle Dafydd oedd wag.
º26 Ac nid ynganodd Saul ddim y diwmod hwnnw: canys meddyliodd mai il.nnwain oedd hyn; nad’ oedd efe lan, a’i l d yn aflan.
º27 A bu drannoeth, yr ail ddydd o’r inis, fod lle Dafydd yn wag. A dywedodd Saul wrth Jonathan ei fab, Paham na ddaeth mab Jesse at y bwyd, na doe na lleddiw?
º28 A Jonathan a atebodd Saul, Dafydd gan ofyn a ofynnodd i mi am gael myned hyd Bethlehem:
º29 Ac efe a ddywedodd, Gollwng fi, atolwg; oherwydd i’n tyiwyth ni y mae uberth yn y ddinas, a’m brawd yntau a archodd i mi fod yno: ac yn awr, o chefais ffafr yn dy olwg, gad i mi fyned, atolwg, fel y gwelwyf fy mrodyr. Oherwydd hyn, ni ddaeth efe i fwrdd y brenin.
º30 Yna y llidiodd dieter Saul yn erbyn Jonathan; ac efe a ddywedodd wrtho, Ti fab y gyndyn wrthnysig, oni wn i ti ddewis mab Jesse yn waradwydd i ti, ac yn gywilydd i noethder dy fam?
º31 Canys tra fyddo mab Jesse yn fyw ar y ddaear, ni’th sicrheir di na’th deyrnas: yn awr gan hynny anfon, a chyrch ef ataf; canys marw a gaiff efe.
º32 A Jonathan a atebodd Saul .ei dad, ac a ddywedodd wrtho,
