ffon a’r llestr dwfr oddi wrth obennydd Saul a hwy a aethant ymaith; ac nid oedd neb yn gweled, nac yn gwybod, nac yn neffro: canys yr oeddynt oll yn cysgu; oberwydd trymgwsg oddi wrth yr AR¬GLWYDD a syrthiasai arnynt hwy.
º13 Yna Dafydd a aeth i’r tu hwnt, ac a safodd ar ben y mynydd o hirbell; ac, encyd fawr rhyngddynt; j
º14 A Dafydd a lefodd ar y bobl, ac ar| Abner mab Ner, gan ddywedyd, Onid’ atebi di, Abner? Yna Abner a atebodd, ac a ddywedodd, Pwy ydwyt ti sydd yn llefain ar y brenin?
º15 A Dafydd a ddywedodd wrth Abner, Onid gŵr ydwyt ti? a phwy sydd fel ti yn Israel? a phaham na chedwaist dyl arglwydd frenin? canys daeth un o’q bobl i ddifetha’r brenin dy arglwydd di. I
º16 Nid da y peth hyn a wnaethost ti, Fel y mae yr ARGLWYDD yn fyw, meibion euog o farwolaeth ydych chwi, am na chadwasoch eich meistr, eneiniog yr ARGLWYDD. Ac yn awr edrychwch pa le y mae gwaywffon y brenin, a’r llestr dwfr oedd wrth ei obennydd ef.
º17 A Saul a adnabu lais Dafydd, ac a ddywedodd, Ai dy lais di yw hwn, fy mab Dafydd? A dywedodd Dafydd, ‘Py llais i ydyw, fy arglwydd frenin.
º18 Dywedodd hefyd, Paham y mae fy arglwydd fel hyn yn erlid ar ôl ei was? canys beth a wneuthum? neu pa ddrygioni sydd yn fy llaw?
º19 Yn awr gan hynny, atolwg, gwrandawed fy arglwydd frenin eiriau ei wasanaethwr. Os yr ARGLWYDD a’th anogodd ‘ di i’m herbyn, arogled offrwrn: ond os t meibion dynion, melltigedig fyddant j Ay gcrbron yr ARGLWYDD; oherwydd |AV a’ui gyrasant i allan heddiw, fel nad Iwyt yn cael glynu yn etifeddiaeth yr ARGLWYDD, gan ddywedyd, DOS, gwasan.tclliii dduwiau dieithr.
º20 Yn awr, gan hynny, na syrthied fy upward i i’r ddaear o flaen wyneb yr ARGLWYDD: canys brenin Israel a ddaeth ill.in i geisio chwannen, megis un yn hela prins yn y mynyddoedd.
º21 Yna Saul a ddywedodd, Pechais: ilMhwel, Dafydd fy mab: canys ni’th hliygaf mwy; oherwydd gwerthfawr fu I’, eimoes i yn dy olwg di y dydd hwn: iM’le, ynfyd y gwneuthum, a mi a gyfeilinmais yn ddirfawr.
º22 A Dafydd a atebodd, ac a ddywedndd, Wele waywffon y brenin; deled un o’r xxxx llanciau drosodd, a chyrched hi.
º23 Yr ARGLWYDD a dalo i bob un ei nvliawnder a’i ffyddlondeb: canys yr ARGLWYDD a’th roddodd di heddiw yn Iv llaw i; ond nid estynnwn i fy llaw yn i ibyn eneiniog yr ARGLWYDD.
º24 Ac wele, megis y bu werthfawr dy i.nnoes di heddiw yn fy ngolwg i, felly H erthfawr fyddo fy einioes innau yng ngolwg yr ARGLWYDD, a gwareded fi o bob cyfyngdra.
º25 Yna y dywedodd Saul wrth Dafydd, Bcndigedig fych di, fy mab Dafydd: liLtyd ti a wnei fawredd, ac a orchfygi ilug llaw. A Dafydd a aeth i ffordd;;i Saul a ddychwelodd i’w fangre ei liun.
PENNOD 27
º1 A DAFYDD a ddywedodd yn ei galon, 1\ Yn awr difethir fi ryw ddydd trwy l.iw Saul: nid oes dim well i mi na dianc i ilir y Philistiaid; fel yr anobeithio Saul i lily fod o hyd i mi, ac na’m ceisio mwyl 11 lioll derfynau Israel. Felly y dihangaf i’i l.iw ef.
º2 A Dafydd a gyfododd, ac a dramwyoild, efe a’r chwe channwr oedd gydag ef, lit Ailiis mab Maoch, brenin Gath.
º3 A D.ifydd a arhosodd gydag Achis yn G.iili, etc u’l wŷr, pob un gyda’i deulu; Datydd a’i ddwy wraig, Ahinoam y Jesreeles, ac Abigail gwraig NabaT, y Garmeles.
º4 A mynegwyd i Saul, ffoi o Dafydd i Gath: ac ni chwanegodd efe ei geisio ef mwy.
º5 A Dafydd a ddywedodd wrth Achis, O chefais yn awr ffafr yn dy olwg di, rhodder i mi le yn un o’r maestrcfi, fel y trigwyf yno: canys paham yr erys dy was di yn ninas y brenin gyda thi?
º6 Yna Achis a roddodd iddo ef y dydd hwnnw Siclag; am hynny y mae Siclag yn eiddo brenhinoedd Jwda hyd y dydd hwn.
º7 A rhifedi y dyddiau yr arhosodd
