a gymerodd eu cyfaill i dori y ddadl rhyngddynt.
Cwynai wrth un o'i gyfeillion ei fod wedi cael colled arianol drom oddiar law rhyw gymydog iddo a fu farw. "Tybed yr aeth efe i'r nefoedd, WILLIAM ELLIS?" gofynai y cyfaill, "ac arno yntau gymaint o arian i chwi?" "Dyn, do mi wn," ebe yntau, "y mae Duw yn pasio beibio rhyw driffles fel yna, ond i rywun wneyd yn o fawr o'i Fab Ef."
Dywedai un wrtho am rhyw ferch ieuangc adnabyddus iddo oedd wedi llithro: "Gresyn garw i hon a hon syrthio, fe dynodd flotyn ar ei chymeriad a fydd arno byth." "O, na," ebe yntau, " yr wyt yn methu yn arw: un joch o Waed y Groes a'i golcha yn borffaith lân."
Cwynai un brawd wrtho, yr amser y bu farw y diweddar Barchedig Richard Jones, o'r Wern: "Gresyn fod dyn mor dda wedi myn'd i'r nefoedd mor gynar ar ei ddiwrnod." "O, na," obe yntau, "yr wyt yn methu yn fawr, rhai fel yna sydd arnynt eisiau yn y nefoedd i gyd."
Wrth ymddiddan â chyfaill ieuangc am y nefoedd, dywedai y cyfaill wrtho: "Nid wyf fi yn gofalu am gael myned i'r nefoodd yn awr, gwell genyf gael bod ar y ddaear am dipyn yn gweithio dros Dduw." "Ië, ië. purion, purion, machgen i," ebe yntau, "ond cofia di, dy ddieithrwch di i'r wlad ydyw yr achos o hyny hefyd."
Dywedai wrth gyd-deithio â dyn ieuangc unwaith: "Mae Duw yn bur ofalus am danat, machgen i, mae wedi rhoddi angel i dy ganlyn i bob man. Gwylia dithau fyned i leoedd rhy halogedig gan yr angel i ddyfod i mewn gyda thi. Fe fydd yn beth digon cas i'r angel i aros wrth y drws i dy ddisgwyl di allan."
Wrth fyned o'r oedfeuon dau o'r gloch, dydd eu cyfarfod pregethu, dywedai un wrtho: "Oni chawsom oedfeuon da
