i'r rhai oodd yn yr ystafell ar y pryd ganu y pennill hwnw—
"Ymado wnaf a'r babell
'R wy 'n trigo ynddi 'n awr."
Aeth ei hen gyfaill mynwesol W. Williams, Tan-y-grisiau, i edrych am dano ychydig oriau cyn ei farwolaeth, a gofynodd iddo pa fodd yr oedd hi rhyngddo â'i Arglwydd:
"Nid oes yna ddim ymrafael, ai oes, WILLIAM ELLIS?"
"O, nag oes," ebe yntau, "y mae hi yn bur dda rhyngon ni. Cofia am danaf pan ai ar dy liniau."
"Y mae arnaf awydd gofyn i'r Arglwydd am iddo beidio eich cymeryd i ffwrdd yn awr," meddai ei gyfaill.
"Ni waeth gen i amcan pa bryd," ebe yntau, "y mae hi yu burion rhyngom ni yrwan. Ei a ewyllys Ef wneler am hyny. Cofia ofyn am iddo beidio tywyllu arnaf, mae ymn ambell gwpanaid o uffern yn dyfod, ond ydyw hi ddim llawer o beth—dim ond tipyn i folysu cwpaneidiau eraill. Y gair hwnw chwalodd y niwl neithiwr,— Mewn ing y byddaf fi gydag ef.' "
"Gair wedi ei roddi i'r Salmydd ydyw yr addewid yna; a ydych chwi yn meddwl fod rhyddid i chwi i ymuaflyd ynddi?" gofynai ei gyfaill.
"Beth wnawn i, William bach," gofynai yntau, "ond ymaflyd mewn rhywbeth, a minau yn myn'd i foddi. Os cai dithau ryw scrip o'r gair, cydia ynddo am dy fywyd, y mae yn siwr o dy ddal di. Ni welais i mo hono erioed yn llai na'i air, ond bob amser yn llawn cystal, os nad gwell."
Yn fuan ar ol yr ymddiddan, bu i WILLIAM ELLIS farw, a'i ddwyn gan yr angylion i fynwes Abraham.
