"Llongyfarchiadau, f'Arglwydd! Gwych! Gwych!" meddai Esras, gan rwbio'i ddwylo ynghyd. "Deg darn ar hugain!"
Chwarddodd Isaac yn dawel, ac yna dywedai'r sŵn yn ei wddf na fu neb tebyg i Gaiaffas erioed.
Ni chymerodd yr Archoffeiriad sylw ohonynt. Syllodd yn hir ar y drws yr aeth y dieithryn drwyddo, ac yna troes at Joseff.
"Wel, Joseff?" meddai.
"Wel beth, f'Arglwydd?"
"Pam y daeth yma?"
Yr oedd y cwestiwn yn un sydyn ac annisgwyl.
"Ar gais f'Arglwydd Annas, wrth gwrs.
"Ie, mi wn. Ond mi hoffwn fedru darllen meddwl Jwdas o Gerioth. Mae rhyw gynllun beiddgar yn llechu yno." Ac edrychodd yn hir eto tua'r drws caeëdig.
"Cynllun, f'Arglwydd?"
"Ie. Ceisiais ei wylltio trwy gynnig iddo ddeg darn ar hugain o arian. Gwyddoch pam y dewisais y swm hwnnw." "Y pris a delir gan rywun am niweidio caethwas, f'Arglwydd."
"Yn hollol." Ceisio rhoi sen ar y Nasaread yr oeddwn i, gan ei gyfrif fel caethwas. O bwrpas, i gyffroi'r cyfaill o Gerioth. Fe welodd yr ergyd ar unwaith, yr wyf yn sicr o hynny, ond fe frathodd ei dafod. A phan aeth ymaith yr oedd rhyw hanner gwên yn ei lygaid, fel petai wedi cael y gorau arnom cawn Wel, weld."
Oedd, yr oedd Caiaffas yn ŵr craff, meddai Joseff wrtho'i hun ar ei ffordd o'r Deml. Ac yn anesmwyth ei feddwl. A oedd cynllun tu ôl i lygaid ffyddiog y dyn o Gerioth tybed?
"Ffyddiog"—ie dyna'r gair. Ffyddiog, disgwylgar, hyderus sicr. Sicr o beth? Teimlai Joseff yntau yr hoffai fedru darllen meddwl y gŵr ifanc a welsai yn nhŷ Heman y Saer.