"Digon o ddewis i chwi, Syr?"
"Oes, wir, a bydd fy ngwraig wrth ei bodd pan wêl y rhain." Rhoes Joseff y rhai a fynnai o'r neilltu ar gongl y bwrdd. "Gyrrwch hwy i Westy Abinoam yn Heol y Pobydd,' meddai, wedi iddo dalu amdanynt.
"O'r gorau, Syr. Fe ddaw'r bachgen neu un o'r gweision â hwy yno.
Taflodd Joseff ddernyn arian i arffed y bachgen Ioan Marc wrth fynd heibio iddo, a rhoes ei law'n garedig ar ei ben. Hoffai'i lygaid mawr breuddwydiol.
Daeth Heman gydag ef i'r ystryd.
"Welais i erioed gymaint o bobl yma i'r Ŵyl, Syr," meddai y tu allan i'r glwyd. "Y mae 'na filoedd yn cysgu mewn pebyll hyd Fynydd yr Olewydd ac yr oedd golau cannoedd o danau ar y bryniau acw neithiwr. Tros ddeugain carafan o gamelod a gyfrifais i ar y ffordd wrth Borth Damascus gyda'r nos—o Antiochia a Damascus, amryw o Bersia hefyd. Yr oedd rhai ohonynt yn edrych yn flinedig iawn. A chlywais fod 'na dyrfa fawr o'r Aifft ac o Roeg a Rhufain."
"Ac o Galilea," meddai Joseff â gwen. Chwarddodd Heman yn dawel.
"Yr ydych yn adnabod fy acen i, Syr," meddai. "Ofnaf ei bod hi mor amlwg ag erioed er imi fod yma ers rhai blynyddoedd bellach. Mae hi'n rhan ohonof, efallai—fel lliw fy ngwallt neu las fy llygaid!"
"O b'le yng Ngalilea y deuwch?"
"O Gana, ond yng Nghapernaum y bûm i'n gweithio fel saer cyn dod yma.'
"Cana? Mae hwnnw'n agos i Nasareth, ond ydyw?" "Ydyw." Yr oedd yr un llygaid breuddwydiol gan Heman ag a oedd gan ei fachgen, ond gwelai Joseff eu bod hwythau'n ochelgar yn awr.
"A welsoch chwi'r orymdaith y dydd o'r blaen?"
"Do, Syr."
"A oeddych chwi'n adnabod y dyn?"
"Iesu o Nasareth?"
"Ie."
"Oeddwn, wrth gwrs. Yr oedd ef yn saer yn Nasareth a'i dad yn gyfeillgar iawn â'm tad. Gwelwn hwy weithiau pan awn adref i Gana am dro. Crefftwr da oedd Iesu hefyd ac yn gweithio'n galed iawn i gadw'r teulu ar ôl marw ei dad.'
