"Gwn beth sydd yn eich meddwl, Syr. Os ef yw'r Crist, yna gall ddifa'i holl elynion.'
"Ie. Yfory, bydd yn amlygu'i nerth ac yn eu hysgubo ymaith."
Ysgydwodd y Galilead ei ben yn araf.
"Ni ddigwydd hynny, Syr," meddai'n drist. "Droeon y proffwydodd hyn—y byddai ef farw. Neithiwr ddiwethaf, wrth fwyta'r Pasg gyda ni yn yr oruwch-ystafell yn nhŷ . .
Arhosodd, yn ansicr ac amheus.
"Tŷ Heman y Saer?"
Yr oedd llygaid y pysgodwr yn fawr gan syndod.
"Ie, tŷ Heman y Saer. Ond sut yn y byd . . ."
"Y gwyddwn i? Bwrw amcan yr oeddwn i. Gelwais yn nhŷ Heman y Saer echdoe i brynu dysglau ganddo, ac amheuais fod rhyw gysylltiad rhyngddo ef a'r Nasaread. Gwelais Jwdas o Gerioth . . . "
Tynnodd y pysgodwr anadl cyflym a rhoes ei law ar ei gleddyf.
"Gwelaf nad ydych yn hoff o'r Jwdas hwn."
"Gallwn ladd y dyn. Ond ewch ymlaen, Syr."
"Gwelais ef yn gadael y tŷ. Wedyn, pan euthum i gyfarfod yr Archoffeiriad yn y Deml ac wedi i'r dyn ifanc o Gerioth ddyfod o'n blaen.
"I fradychu'r Meistr, Syr?"
"Ie, i gynnig arwain y plismyn a'r milwyr ato . . . "
"Pe medrwn i roi fy nwylo ar y creadur . . . Arhosodd, yn methu â chael geiriau digon cryf.
"Gofynnais iddo beth a wnâi yn nhŷ Heman y Saer . . . "
"A fradychodd ef Heman hefyd?"
"Naddo. Dywedodd ei fod yn gyfeillgar â'r teulu a bod gwraig Heman yn un o Gerioth, ond gwyddwn mai casglu esgusion yr oedd."
"Diolch iddo am hynny. Yr ydym oll yn hoff o Heman a Mair ac o'u bachgen Ioan Marc, a phe dôi un drwg iddynt . . . " Yr oedd ei law ar ei gleddyf eto.
"Na phoenwch am hynny. Ni ddaeth cysgod o amheuaeth i feddwl yr Archoffeiriad."
"Y Meistr a yrrodd Jwdas i dŷ Heman y Saer—i roi arian iddo. I beth, ni wyddai un ohonom, ac ni wyddai Jwdas ychwaith. Tan y prynhawn ddoe. Yna danfonodd ddau
