"Disgwyliwn amdani. Ie?"
"Gollyngwyd y carcharor Barabbas yn rhydd, Syr."
"Felly y clywais. Diolch yn fawr.'
Tynnodd ddernyn arian o'i wregys a'i roi i'r dyn yr oedd y newydd yn un gwerth talu amdano. Yna troes ymaith.
"Syr!"
"Ie?"
"Y mae carcharor arall o flaen y Rhaglaw. Terfysgwr o Galilea. Hwnnw a groeshoelir."
"O'r. . . o'r gorau. Diolch."
Dychwelodd Longinus yn araf at yr hen Farcus.
"Ni ryddhawyd ef wedi'r cwbl, Syr?"
"Do, Marcus. Ond condemniwyd un arall i'r groes yn ei
Ie. Hwnnw, rhyw derfysgwr o Galilea, fydd yn ein gofal ni.
Afi fyny i ddeffro'r Canwriad Sextus."
"Awn ninnau i lawr i'r Praetoriwm, Syr..
"Ie, Marcus?"
"Eich pres."
"Syr!"
"Na, yfwch fy iechyd er hynny, Marcus. Rhowch win i'r tri yn awr. Efallai y bydd ei angen arnynt.
Yfodd Longinus yntau gwpanaid mawr o win yn ei ystafell, ac yna brysiodd at ddrws Sextus. Clywodd leisiau o'r tu fewn a phan agorodd y drws gwelai fod gwas yn gofalu am y canwriad meddw.
"Bron yn barod, Longinush, bron yn barod."
Safai'n gadarnach yn awr, ond yr oedd ei lafar mor floesg ag o'r blaen.
"Cychwynnaf o'ch blaen, Sextus. Byddaf yn aros amdanoch yng nghwrt y Praetoriwm. Gyda llaw, dug fy ngwas eich march at y porth."
"Diolch, Longinush, diolch. Dof ar unwaith."
Rhoesai'r gwin nerth yn Longinus. Swniai'n ŵr eofn ac ymarferol yn awr, yn filwr yn hytrach na breuddwydiwr. A cherddai'n gyflym a sicr tua'r grisiau ac i lawr i'r cwrt. Wedi'r cwbl, yr oedd y terfysgwr o Galilea yn siŵr o fod yn haeddu'r gosb, a darluniai'r canwriad iddo'i hun ryw labwst gwyllt y byddai'n rhaid iddo ef a'i filwyr ymdrechu'n ffyrnig ag ef. Diolch fod Barabbas wedi'i ryddhau: penyd ofnadwy fyddai croeshoelio dyn ifanc fel ef. Ond ei haeddiant a gâi'r adyn hwn.
