gan nodio tua milwyr y Rhaglaw. "Shychedig, shychedig ofnadwy."
"O'r gorau, Sextus. Ewch chwi'n ôl i Antonia. Dilynwn ninnau ymhen ennyd.
Aeth Sextus a'i filwyr ymaith. Yr oedd Longinus yn falch o'u gweld yn mynd, rhag ofn i'r canwriad meddw gael i'w ben y dylid llosgi corff y Nasaread hefyd.
"Syr?"
Un o filwyr y Rhaglaw a saliwtiai o'i flaen.
"Ie?"
"Y mae'r tri'n farw, Syr. Awn â hwy i Gehenna.'
"Ewch â Dysmas a Gestas. Ond gadewch gorff Brenin yr Iddewon yma yn fy ngofal i."
"Syr?" Ni ddeallai'r milwr.
"Gadewch groes Iesu o Nasareth yma. Gofalaf fi a'm milwyr amdani."
"Ond, Syr, cawsom orchymyn . . . "
"Do, mi wn, ond yr wyf yn rhoi gorchymyn arall i chwi yn awr. Arnaf fi y bydd y cyfrifoldeb."
Yr oedd gwedd a chamau'r milwr yn bur ansicr fel y troai ymaith at y lleill. Dywedodd rywbeth yn dawel wrthynt ac edrychent oll ar ei gilydd yn anfoddog. Yna aethant â'r ddau gorff arall ymaith.
Gwelai Longinus negesydd yn rhedeg tuag ato o gyfeiriad Porth Effraim. Adnabu ef fel un o negeswyr y Rhaglaw.
"Ganwriad?"
"Ie?"
"Y mae'r Rhaglaw am eich gweld."
"O'r gorau. Dof ar unwaith. . . Marcus! Fflaminius! "Leo! Lucius!"
Daeth y pedwar ato.
"Ie, Syr?"
"Cefais fy ngalw at y Rhaglaw. Rhywbeth ynglŷn â'r carcharor, y mae'n debyg. Gadawaf ei gorff yn eich gofal chwi, nes imi ddychwelyd. Nid oes neb i'w symud oddi yma. Neb. A ydyw hynny'n glir?"
"Neb, Syr."
Dywedai wynebau'r pedwar y byddai angen byddin i gymryd y corff oddi arnynt.
