"A ddoist ti â gwisg arall gyda thi?"
"Gwisg, Syr?" Edrychodd y caethwas yn bryderus ar ei ddillad, gan dybio mai cael ei geryddu am fod yn aflêr yr oedd. "Dim ond un arall, Syr, ac mae honno'n salach na hon, y mae arnaf ofn. Yn honno y byddaf yn mynd i'r ystablau i roi bwyd i'r anifeiliaid."
"Fe wna honno'r tro. Carwn gael ei benthyg."
"Afi'w nôl hi ar unwaith. I bwy y rhof hi, Syr?"
"Dwg hi i mi. A hoffwn dy gymorth i'w gwisgo . . . Ni fyddaf yn hir, Nicodemus."
"O'r gorau, Joseff."
Wedi i Joseff frysio i mewn i'r gwesty, rhythodd yr hen Elihu'n geg-agored ar Nicodemus. Ei arglwydd, y gŵr cyfoethocaf yng Ngogledd Jwdea, am wisgo dillad hen gaethwas! A ddaethai rhyw wendid tros ei feddwl?
"Gwell iti fynd ar ôl dy feistr, Elihu," meddai Abinoam. "Ydyw. ydyw, Syr."
Dug y caethwas yr hen wisg i fyny i'r ystafell-wely yn bur anfoddog a'i hestyn i Joseff.
"Os ydych chwi am wisgo'n dlawd i ryw bwrpas, Syr, gedwch imi chwilio am ddillad eraill i chwi. Rhai glân a chyfan. Mae twll ar ysgwydd y wisg hon."
"Na, fe wna hon yn iawn..
"Ie, Syr?"
Elihu?"
"Pam yr oedd Alys mewn dagrau? Nid oeddwn i'n credu dy stori am y dyn yr un ffunud â'i thad. Y gwir y tro hwn, Elihu."
"Wel, Syr..
Arhosodd yr hen gaethwas, heb wybod pa gelwydd arall i'w lunio ni feiddiai sôn am y Nasaread wrth ei feistr.
"O b'le y daethoch chwi gynnau, Elihu?" "O.. o Balmant y Praetoriwm, Syr. Yr oedd. oedd praw yn mynd ymlaen yno, a . a thybiwn yr hoffai Alys gael ei weld. Ond
Ond yr oedd. .. yr oedd sŵn y fflangellu a'r olwg ar y carcharor wedyn yn ormod iddi . .
Gwyddai Joseff ei fod yn nes at y gwir yn awr gwyddai hefyd fod yr hen gaethwas yn dal i guddio rhywbeth rhagddo. "Y Proffwyd o Nasareth oedd y carcharor, onid e, Elihu?" "Ie, Syr. Ac fe'i condemniwyd. Y mae ar ei ffordd i'r groes yn awr, Syr."
"Gwn hynny, Elihu. Yr oeddwn innau ar y Palmant."
