meirch a phan ddaeth saib yn oernadau'r ddau garcharor, clywai pob un sŵn ei galon ei hun.
Ond daeth i glustiau Joseff sŵn arall, a throes ei ben i wrando. Yn ei ymyl parablai rhywun hanner-wallgof ag ef ei hun, gan aros weithiau i riddfan mewn ing. Swniai'r llais yn blentynnaidd, fel un Dysmas yn ei wae, a deuai pob ochenaid o geudod rhyw dristwch mawr. Un o frodyr Dysmas, efallai clywsai fod ganddo rai. Pwy bynnag ydoedd, gwanhawyd ei feddwl gan ei loes. Symudodd Joseff yn nes ato nes medru deall y geiriau.
"Ond 'wyddwn i ddim, na wyddwn? Fy rhybuddio. droeon? Do, mi wn, ond nid oedd un ohonom yn credu bod y Meistr o ddifrif wrth sôn am y groes. O, na fuasem ni wedi gwrando'n fwy astud arno! O, O, O!"
Yr oedd torcalon ym mhob ochenaid hir. Yna sibrydodd y dyn eiriau diystyr wrtho'i hun fel un a gâi ryddhad mewn dweud rhywbeth, rhywbeth yn hytrach na sefyll yn fud. Aeth Joseff yn ddigon agos ato i weld y poer yn diferu o'i wefusau aflonydd. Syllodd yn dosturiol arno. Ie, y gŵr ifanc hirwallt a boerodd tuag ato ef a'r hen Falachi yng Nghyntedd y Deml, a welodd wedyn yn sleifio'n ôl i dy Heman y Saer, ac a ddaeth o flaen y pwyllgor o bedwar.
"Jwdas o Gerioth?"
Rhythodd y dyn arno, heb ei adnabod. Yr oedd gwallgofrwydd yn ei lygaid ac anadlai'n gyflym.
"Ie, dyna f'enw i. Ie, Jwdas o Gerioth? Y?"
Siaradai'n herfeiddiol, gan wthio'i wyneb ymlaen nes ei fod bron â chyffwrdd un Joseff. "Wel?" gofynnodd drachefn.
"Y mae'n ddrwg gennyf drosoch, fy nghyfaill," meddai Joseff yn garedig.
"Drwg? Drwg am beth? Y?"
"Am i chwi wneud y fath gamgymeriad, 'machgen i." Cydiodd Jwdas yng ngwregys Joseff a'i dynnu'n ffyrnig tuag ato.
"Pa gamgymeriad? Y?"
"Am i chwi werthu'ch Meistr, fy ffrind. ddrwg o galon gennyf, Jwdas. beth a wnaech, 'wyddech chwi?
"Ydyw, y mae'n Ond 'wyddech chwi ddim Mwy na finnau."
Llonyddodd dwylo Jwdas ar y gwregys, ond daliai i afael ynddo, yn ddiymadferth a llipa. Yr oedd ei geg yn agored a'i wyneb yn crychu fel pe mewn poen.
