mae'n ddrwg gennyf, Syr, ond . . ." Gwelodd ddwylo Joseff yn tynnu'i bwrs allan o'i wregys a daeth golwg farus i'w lygaid. "Hynny ydyw, byddaf yn fy rhoi fy hun mewn perygl, mi wn, ond . . . wel . . . efallai y gallaf.
"Hoffwn i chwi dderbyn y rhain," meddai Joseff, gan estyn arian iddo. "A bydd ychwaneg i chwi wedi imi weld y Rhaglaw."
"Wel. . . y . . . yr wyf yn mentro fy mywyd, Syr, ond . . . " Aeth y dyn ymaith ar hyd yr oriel, gan geisio cerdded yn urddasol ac ymddangos yn brysur wrth fynd heibio i forwyn a âi i mewn i un o'r ystafelloedd gerllaw. Dychwelodd cyn hir ac amneidio ar Joseff i'w ddilyn.
"Llwyddais, Syr," sibrydodd, gan daflu golwg tua phwrs Joseff. Goleuodd ei lygaid pan gafodd ei wobr.
Curodd ar ddrws ym mhen draw'r oriel, a phan ddaeth ateb agorodd ef a chyhoeddi'n wasaidd, "Y Cynghorwr o Iddew, f'Arglwydd," cyn mynd ymaith.
Yr oedd gwên ar wyneb y Rhaglaw.
"Yr ydych yn golledig am byth, Gynghorwr!" meddai. "Bydd eich enaid yn Hades neu lle bynnag yr ydych chwi'r Iddewon yn gyrru eneidiau wedi'u damnio."
"Nid wyf yn deall, f'Arglwydd."
"Yna rhaid imi ofyn i'ch Archoffeiriad egluro i chwi! Y mae'r plas hwn, meddir i mi, yn dir halog, a'ch dyletswydd oedd fy ngalw i allan atoch, Gynghorwr, nid mentro i mewn i le aflan fel hwn! Ni fydd gennych hawl i fwyta'ch Pasg yn awr. Yn Hades y byddwch, yn siŵr i chwi!"
"Gwn fy mod yn torri un o reolau cysegredig fy nghenedl, f'Arglwydd. Ond torrwn ugain ohonynt i roi fy nghais o'ch blaen."
"Deallaf y dymunwch gael corff y Galilead a groeshoeliwyd."
"I'w gladdu, f'Arglwydd. Y mae gennyf fedd yn un o'r gerddi tu allan i fur y ddinas."
"Rhoddais orchymyn i'w ladd ef a'r ddau garcharor arall. Gyrrais filwyr i lawr yno. Rhaid inni beidio â gadael i'r cyrff halogi'r Sabath ar un cyfrif!" Yr oedd y gwawd yn amlwg yn ei dôn.
"Yr oedd Iesu o Nasareth wedi marw cyn iddynt gyrraedd, f'Arglwydd," meddai Joseff yn dawel.
Daeth golwg wyliadwrus i lygaid Pilat. O'i flaen yr oedd mae'n ddrwg gennyf, Syr, ond . . ." Gwelodd ddwylo Joseff yn tynnu'i bwrs allan o'i wregys a daeth golwg farus i'w lygaid. "Hynny ydyw, byddaf yn fy rhoi fy hun mewn perygl, mi wn, ond . . . wel . . . efallai y gallaf.
"Hoffwn i chwi dderbyn y rhain," meddai Joseff, gan estyn arian iddo. "A bydd ychwaneg i chwi wedi imi weld y Rhaglaw."
"Wel. . . y . . . yr wyf yn mentro fy mywyd, Syr, ond . . . " Aeth y dyn ymaith ar hyd yr oriel, gan geisio cerdded yn urddasol ac ymddangos yn brysur wrth fynd heibio i forwyn a âi i mewn i un o'r ystafelloedd gerllaw. Dychwelodd cyn hir ac amneidio ar Joseff i'w ddilyn.
"Llwyddais, Syr," sibrydodd, gan daflu golwg tua phwrs Joseff. Goleuodd ei lygaid pan gafodd ei wobr.
Curodd ar ddrws ym mhen draw'r oriel, a phan ddaeth ateb agorodd ef a chyhoeddi'n wasaidd, "Y Cynghorwr o Iddew, f'Arglwydd," cyn mynd ymaith.
Yr oedd gwên ar wyneb y Rhaglaw.
"Yr ydych yn golledig am byth, Gynghorwr!" meddai. "Bydd eich enaid yn Hades neu lle bynnag yr ydych chwi'r Iddewon yn gyrru eneidiau wedi'u damnio."
"Nid wyf yn deall, f'Arglwydd."
"Yna rhaid imi ofyn i'ch Archoffeiriad egluro i chwi! Y mae'r plas hwn, meddir i mi, yn dir halog, a'ch dyletswydd oedd fy ngalw i allan atoch, Gynghorwr, nid mentro i mewn i le aflan fel hwn! Ni fydd gennych hawl i fwyta'ch Pasg yn awr. Yn Hades y byddwch, yn siŵr i chwi!"
"Gwn fy mod yn torri un o reolau cysegredig fy nghenedl, f'Arglwydd. Ond torrwn ugain ohonynt i roi fy nghais o'ch blaen."
"Deallaf y dymunwch gael corff y Galilead a groeshoeliwyd."
"I'w gladdu, f'Arglwydd. Y mae gennyf fedd yn un o'r gerddi tu allan i fur y ddinas."
"Rhoddais orchymyn i'w ladd ef a'r ddau garcharor arall. Gyrrais filwyr i lawr yno. Rhaid inni beidio â gadael i'r cyrff halogi'r Sabath ar un cyfrif!" Yr oedd y gwawd yn amlwg yn ei dôn.
"Yr oedd Iesu o Nasareth wedi marw cyn iddynt gyrraedd, f'Arglwydd," meddai Joseff yn dawel.
Daeth golwg wyliadwrus i lygaid Pilat. O'i flaen yr oedd
