Edrychodd Joseff yn syn arno. Petai wedi'i wisgo yn y dillad carpiog a roesai Elihu iddo gallai ddeall yr haelioni hwn, ond yr oedd ei urddwisg ysblennydd amdano a'r pwrs yn ei law yn drwm gan arian.
"Eu . . . eu rhoi? Ni wyddwn fod golwg dlawd arnaf."
"Yr oeddwn i yno, Syr. A gwelais chwi'n mynd i siarad â'r canwriad ac yna'n brysio ymaith tua'r ddinas. Cymerwch hwy, Syr. Dan y Gwehydd sy'n eu rhoi."
Siaradai'r dyn yn araf a thawel, a gwyddai Joseff mai ofer fyddai iddo ddadlau ag ef. Rhoes ei bwrs yn ôl yn ei wregys a chymerodd y llieiniau.
"Bendith arnoch chwi, Syr."
"Ac arnoch chwithau, Dan y Gwehydd."
Cerddodd y gwehydd gydag ef i'r drws.
"Un peth arall, Syr. Ac yr wyf yn sicr y maddeuwch imi am sôn amdano . . Eich mab Beniwda."
"Beniwda?"
"Nid oes raid i chwi bryderu yn ei gylch, Syr. Yr wyf newydd gael ymgom hir ag ef. Ac â'm mab fy hun, Ben-Ami. Dau fachgen cywir a hoffus, Syr, ond eu bod hwy braidd yn wyllt. Yn enwedig Ben-Ami. Mae cynlluniau byrbwyll yn dân ym meddwl yr ifanc."
"Ydynt. Bûm yn ceisio rhybuddio Beniwda wythnos yn ôl."
"Yr oedd y ddau gyda mi yng Ngolgotha—i fod yn agos i'r ddau garcharor arall, Dysmas a Gestas."
"O? Ni welais Beniwda yno.'
"Naddo, Syr. Nid oedd am i chwi ei weld, ac fe guddiai tu ôl i dwr ohonom. Cerddais oddi yno gydag ef a Ben-Ami. Ni ddywedodd yr un ohonynt air. Hyd nes inni ddyfod i mewn i'r siop 'ma. Yna fe eisteddodd Ben-Ami wrth y droell. Ond ni allai nyddu, dim ond syllu'n freuddwydiol o'i flaen. Nhad?' meddai'n sydyn. 'Pam yr oedd y Nasaread 'na'n dioddef mor dawel a dewr? Mor wahanol i Dysmas a Gestas? Am fod ganddo ryw weledigaeth fawr, Ben-Ami,' sylwais wrtho. Rhywbeth uwchlaw pob ing.' Cododd oddi wrth y droell a daeth ataf. "Nhad,' meddai, 'mi hoffwn fynd i Galilea. I Nasareth. I Gapernaum. I'r holl drefi a phentrefi lle bu'r Proffwyd hwn.' Mi hoffwn innau iti fynd,' atebais. Yr wyf finnau hefyd yn dyheu am wybod ei holl hanes." "
"A Beniwda?"
