"Dau o gyfeillion Beniwda. 'Lleidr' yw'r enw a rydd y Rhufeinwyr ar aelod o'r Blaid. A phan ddelir hwy, fe groeshoelir llawer mwy ohonynt."
Aeth yr ofn yn ddychryn yn llygaid ei wraig.
"O, ond ni ddigwydd hynny i Feniwda, Joseff. O, dim i Feniwda."
"Y mae'n debyg i famau Gestas a Dysmas feddwl a dweud yr un peth, Esther.'
"O! O, beth a wnawn ni, Joseff?"
"Gadael iddo fynd i Galilea am ysbaid. Ef a'i ffrindaelod arall o Blaid Ryddid, y mae'n debyg."
"Neu i Roeg. Neu Rufain. Neu Alecsandria. Ie, i Alecsandria, Joseff. Gallai'ch ffrind Hiram gadw'i lygaid arno yno.
"Na. Gan mai i Galilea yr hoffai ef a'i gyfaill fynd. . . A charwn i Rwth fynd gyda hwy."
"Rwth?"
"Ni fu hi erioed yng Ngalilea."
"Ond. . ."
"Ac ofnaf ei bod hi'n ferch siomedig iawn y dyddiau hyn." "Ynglŷn â'r canwriad Longinus? Ydyw, y mae hi, er ei bod hi'n ceisio cuddio hynny. Ydyw, y mae arnaf ofn."
"Efallai mai dyna pam y mae ŵyr yr hen Falachi yn ennill ei serch. A ydyw hi'n hoff ohono, Esther?"
"Wel . . . "
"A ydyw hi?"
"Wel, y mae'n gyfoethog, Joseff, ac wedi cael ei fwrdd ei hun yn y Cyntedd ac yn . . .
"A ydyw hi?"
Nid atebodd Esther, ond ymhen ennyd dywedodd,
"O'r gorau, Joseff, caiff Rwth fynd gyda hwy i Galilea am ysbaid . . . O'r gorau . . . Ac yn awr y mae'n bryd i chwi ymuno â'r cwmni. Y maent yn aros amdanoch, yr wyf yn siŵr."
"Ydyw, y mae'n well imi fynd, er na fyddaf yn bwyta'r Pasg."
"Ddim yn bwyta'r Pasg? Ddim yn . . . beth ddywetsoch chwi, Joseff?"
"Yr oeddech yn falch o glywed imi wisgo f'urddwisg gynnau, onid oeddech, Esther? Ond ni chlywsoch eto pam y gwisgais Euthum ynddi i'r Praetoriwm i weld y Rhaglaw Pilat."
