Tawodd i nodio'n gyfeillgar ar y ddau filwr Rhufeinig a roddai'u pennau i mewn drwy'r drws.
"Lookin a bit like rain this mornin', isn't she?" meddai wrthynt mewn Groeg. "Yes, indeed, she is, very like."
Hylldremiodd Ben-Ami ar ei daid. Pechod mawr yn ei olwg ef oedd i Iddew siarad Groeg, a dywedai'r gwenau ar wynebau'r Rhufeinwyr nad oedd hwn yn Roeg clasurol.
Aeth y milwyr ymaith, a daeth alaw arall o'r ffordd tu allan cyhoeddai honno fod y perygl drosodd.
"A pheth arall," meddai Beniwda, "hwn yw'r cyfle i achub y rhai sydd yn y carchar."
"Fy mrawd Dysmas yn un," meddai gŵr ifanc a safai wrth ymyl yr hen Lamech.
"A Gestas a Barabbas," ebe Ben-Ami. "Os na wnawn ni rywbeth yn fuan fe fydd Pilat yn condemnio'r tri ohonynt."
"Bydd, yfory neu drennydd, yn sicr i chwi.
Ac yna.. Syllodd brawd Dysmas ar y llawr, yn ofni llefaru'r gair "croeshoelio."
"Ie, cyn yr Ŵyl," cytunodd Ben-Ami.
cytunodd Ben-Ami. "Yn esiampl i'r holl bererinion. Nid oes amser i'w golli. Dim awr, heb sôn am ddiwrnod neu ddau. Heno nesaf amdani."
Apeliodd ei lygaid yn ffyrnig at ei dad, ond nid oedd Dan fel petai'n gwrando.
"Petawn i hanner can mlynedd yn ieuangach," meddai'r hen Lamech, yn chwilio o wyneb i wyneb am wrandawr, "mi fuaswn i . . . mi fuaswn i . . . Hm." Gan na chymerai neb sylw ohono, tawodd yn rwgnachlyd.
Daeth alaw arall, hen salm—dôn y tro hwn, o'r tu allan i'r drws un o aelodau'r Blaid a nesâi. Crwydrodd dyn canol oed, braidd yn dlawd ei olwg, yn ddidaro i mewn i'r siop. Aeth at Dan ac estyn hen wisg iddo.
"A fedrwch chwi drwsio ysgwydd hon imi, Dan?" Cymerodd Dan y wisg oddi arno a'i dal yn erbyn y golau. "Gallaf, er i'r brethyn fynd yn lled fregus . . . Wel, Laban?" "Dim gobaith, Dan, dim siawns o gwbl."
Syllai'r ddau ar y wisg, a thaerai pwy bynnag a âi heibio mai amdani hi y siaradent.
"A lwyddaist ti i fynd i mewn i'r Praetoriwm?" gofynnodd Dan, a'i fysedd yn teimlo'r gwnïad hyd ysgwydd y wisg.
"Do. Heno y mae'r Rhaglaw yn cyrraedd."
