Nansi'r Dditectif/Ymchwiliadau Nansi
| ← Cyfarfyddiad Anghysurus | Nansi'r Dditectif gan Owain Llew Rowlands |
Diwrnod Digon Di-hwyl → |
PENNOD VII
YMCHWILIADAU NANSI.
TRA disgwyliai Nansi yn ddistaw tu ôl i'r gwrych heb feiddio anadlu bron, rhag i neb ei chlywed, dechreuodd Gwen siarad.
"Wel, os digwydd bod ewyllys arall, gallai fod ar ben arnom," meddai'n sur.
"Nid wyf yn credu i'r hen ddyn annifyr wneud ewyllys arall o gwbl," ebe'i chwaer mewn llais isel.
"Mae'n amlwg fod Nansi Puw yn meddwl hynny, neu ni fuasai'n cymryd y fath ddiddordeb yn y ddwy chwaer yna o Fur y Maen. Yr oeddynt yn ei chartref ar ymweliad y dydd o'r blaen. Gwelais hwy yn mynd i mewn, pan oeddwn yn digwydd mynd heibio. O, fel yr wyf yn casau yr eneth yna. Pe bai ei thad yn dechrau cymryd diddordeb yn y peth gallasai ddod o hyd i ewyllys arall."
"Peidiwch bod mor ddigalon, Gwen," ebe Pegi, "pe bai ewyllys arall yn dod i'r golwg gellwch fentro yr edrychai nhad ar ei hôl yn bur ofalus."
"A ydych yn meddwl y?" "Na hidiwch beth feddyliaf," awgrymai Gwen, "ni fuasai nhad a mam mor ffôl a gadael i'r fath arian lithro drwy eu dwylo."
"Peth arall. Ni piau'r arian," ychwanegai Pegi. "Arnom ni y bu Joseff Dafis yn byw.
"Ie, ac nid yw ei holl ffortiwn yn hanner digon am ddioddef hen ddyn cyn rhyfedded ag ef am dair blynedd," ebe Gwen. "Er hynny, nid wyf yn hoffi llawer ar y ffordd y mae Nansi Puw wedi gwneud ffrindiau gyda Besi a Glenys Roberts. Mae ganddi erioed ryw reddf at gael ei hun i fusnes pobl eraill na wnelo hi ddim â hwy.'
"Twt, ba waeth amdani," ysgyrnygai Pegi, rhwng ei dannedd, "gedwch iddi ddod o hyd i beth a fynno. Cawsom yr eiddo yn berffaith deg, a nyni a'i piau."
Peidiodd yr ymddiddan yn ddirybudd. Clustfeiniai Nansi a chlywai'r ddwy chwaer yn codi oddi ar y sedd, ac yn troedio'r llwybr o'r parc. Arhosodd Nansi lle'r oedd hyd nes i sŵn eu camrau ddistewi. Yna daeth allan o'i chuddfan.
"Efallai bod siawns dod o hyd i'r ewyllys goll er gwaethaf popeth," rhesymai Nansi, wrth eistedd ar y sedd adawyd gan Gwen a Phegi.
Yr oedd Nansi'n sicr ei hunan er y dechrau bod yr hen Joseff Dafis wedi gwneuthur ewyllys arall. Ond ar ôl gweled y genethod o Fur y Maen, teimlai fel ei thad, fod y Morusiaid wedi cael gafael arni, ac wedi ei dinistrio. Parai hyn iddi ddigalonni.
Eithr yn awr wele'r wybodaeth enillodd wrth iddi wrando ar ymddiddan Gwen a Phegi yn peri iddi ailobeithio yn gryf. Deallai oddi wrth Gwen a Phegi nad oedd y Morusiaid wedi canfod yr ewyllys arall, hyd yn hyn, os gwnaed hi gan Joseff Dafis.
"Ni allent ei dinistrio beth bynnag, os na chawsant afael arni," ebe wrthi ei hun. "Ond y mae un peth yn amlwg. Ni chaiff byth weld golau dydd os y syrth i ddwylo'r Morusiaid. Yn ôl yr hyn ddywedodd Gwen, mae yn amlwg eu bod yn dechrau anesmwytho. Maent yn dod i sylweddoli nad yw eu sefyllfa yn ddiogel iawn. Os wyf am ddarganfod yr ewyllys rhaid imi ymroi ati ar unwaith cyn iddynt gael y blaen arnaf."
Fel y soniwyd eisoes yr oedd Nansi'n hoff o ryw ddirgelwch. Yr oedd greddf ei thad yn gryf ynddi a phan oedd achos teilwng tu ôl i'w ddatrys, apeliai yn fwy byth ati. Dywedai Edward Puw lawer tro fod yn llawer gwell ganddo yr ochr dditectif i'w waith nag ochr y llys. Gwyddai Nansi yn dda na allai ei thad, ar ei orau, roddi llawer o'i amser i fater yr ewyllys. Yr oedd yn rhy brysur o lawer fel yr oedd. Os oedd y chwiorydd i'w helpu o gwbl, hi ei hun fyddai raid gwneud y gwaith.
Ystyriodd Nansi'r mater drwyddo draw yn ei meddwl. Trodd bob ffaith trosodd a throsodd. Ond i'r un fan y deuai bob tro. Yr oedd un ddolen yn y gadwyn yngholl. Yr oedd rhywbeth bach wedi dianc o'i chof. Eisteddodd yn hir mewn myfyr dwfn yn ceisio dyfalu beth ydoedd, ac o'r diwedd safodd yn sydyn ar ei thraed. "Lle bûm i mor hir heb feddwl amdano? Nid y ddwy chwaer yw yr unig berthynasau ddylai fod yn etifeddion i'r eiddo. Yr oedd nifer o rai eraill ar wahân i'r genethod, a ddywedai nhad oedd wedi anfon apêl i'r llys. Pwy ydynt tybed? Pe cawn siarad â hwy, efallai y cawn ychwaneg o oleuni ar y mater.
Yr oedd yn sicr yn ei meddwl ei hun ei bod wedi taro'r hoelen ar ei phen ac ymaith â hi nerth ei thraed am swyddfa ei thad. Yr oedd rhywun gydag ef pan gyrhaeddodd Nansi, ond ni bu'n hir cyn cael mynediad i mewn ato, i'w ystafell breifat.
"Wel, Nans, beth sydd yn bod?" gofynnai ei thad, "pa newydd sydd gennych yn awr?"
Gwelodd ar unwaith fod ganddi ryw wybodaeth newydd i'w roddi iddo. Yr oedd ei hwyneb yn wridog a'i llygaid yn dawnsio gan lawenydd.
"Nhad," meddai, "yr wyf wedi darganfod rhywbeth pwysig iawn, ac y mae arnaf eisiau gwybodaeth gennych.'
"Yr wyf yma at eich gwasanaeth, miss," ebe'i thad yn gellweirus, "ond pa wybodaeth sydd gennych eisiau gennyf fi? Os mai rhywbeth ynghylch Joseff Dafis a'i ewyllys, ni allaf ddweud mwy na'r hyn ddywedais eisoes.
Adroddodd Nansi wrtho ei hanturiaethau yn ystod y prynhawn, yn y siop ac yn y parc wedi hynny. Gwrandawodd Mr. Puw arni gyda diddordeb hyd y diwedd.
"Ac yn awr beth fynnwch gennyf fi?" gofynnai.
"Meddyliais pe bawn yn mynd at y perthynasau eraill y gallwn gael hyd i rywbeth i'n helpu i ddatrys y dirgelwch."
"Syniad rhagorol iawn Nansi."
"Ond nis gwn pwy ydynt na beth yw eu henwau," ebe Nansi. "Dyna paham y deuthum yma atoch chwi."
"Fe hoffwn eich helpu," meddai Mr. Puw, "ond ofnaf yn fawr na fedraf wneud hynny.
Syrthiodd wyneb Nansi a throdd at y drws yn siomedig.
"Hanner munud," galwai ei thad, fel yr elai Nansi allan, "ni allaf roddi eu henwau i chwi, ond gwn ymha le maent i'w cael."
"Ymhle?"
"Yn y llys, wrth gwrs. Byddant i'w cael yno gan iddynt apelio yn erbyn yr ewyllys." Edrychodd ar ei oriawr. "Y mae'n rhy hwyr i ni fynd yno heddiw. Mae'r lle wedi cau.'
"Dyna resyn a minnau mor awyddus i wybod," meddai Nansi. "Efallai y bydd un diwrnod yn costio'n ddrud inni. Efallai mai mewn un diwrnod y caiff y Morusiaid afael yn yr ewyllys goll o'n blaen.
Ar amrant goleuodd ei hwyneb drachefn fel pe bai wedi cofio am rywbeth newydd eto. Af ar y 'bus cyntaf ac af i weld Besi a Glenys ym Mur y Maen. Llamodd am y drws.
"Hanner munud," llefai ei thad. "A ydych yn sylweddoli Nansi beth ydych yn ei wneud?"
"Pam? Beth ydych yn ei feddwl?"
"Hyn. Nid yw gwaith ditectif y gwaith diogelaf i'w wneuthur. Gwn yn dda am William Morus—dyn annymunol iawn i'w groesi. Os llwyddwch i ganfod rhywbeth all fod o gynorthwy i Besi a Glenys, rhaid i chwi'r un pryd dynnu'r Morusiaid yn eich pen.
"Nid oes arnaf eu hofn," fy nhad.
"Rhagorol," meddai Mr. Puw, "yr oeddwn yn gobeithio y dywedech hynny. Da gennyf eich bod yn teimlo mor sicr o'ch pethau, ond nid oeddwn am adael i chwi fynd allan i ddechrau ymladd heb gyfri'r gost ac adnabod eich gelyn."
"Allan i ymladd?" gofynnai Nansi mewn syndod.
"O, ie," ebe'i thad, "ac ymladd brwnt iawn hefyd. Rhaid i chwi beidio meddwl y rhydd y Morusiaid yr eiddo i fyny heb ymdrech galed. Nid ydynt o'r teip i ildio yn rhwydd i neb. Nid yw wahaniaeth ganddynt chwaith pa arfau ddewisant. Byddant yn barod i wneuthur rhywbeth rhag colli yr ystad. Ond os bydd raid, deuaf finnau i'r frwydr. Gresyn na buasai gennyf amser i'ch helpu i ddarganfod yr ewyllys."
"Ac os caf hyd iddi?"
"Hei lwc, AF finnau â'r mater i'r llys."
"O diolch yn fawr, nhad; nid oes neb fel chwi yn y byd crwn." Wrth gerdded at y drws meddai, "Efallai na byddaf yn ôl am oriau. Teimlaf rywfodd y deuaf ar draws rhywbeth pwysig heddiw. Af ar ei ôl, doed a ddelo."
Ac ymaith â Nansi i'r stryd.