Prif Feirdd Eifionydd/Cywydd i'r rhosyn

← Sion Wyn o Eifion

Prif Feirdd Eifionydd gan Edward David Rowlands

Diolchgarwch am anrheg →

Cywydd i'r Rhosyn.

GORWYCH rosyn hygaraf,
(Dyna hoff flodeuyn haf)
Ni bai teg haf hebot ti,
A gorddwl fyddai'r gerddi;
Diserch pob llannerch a llwyn—
Ni's gwenai tes y gwanwyn;
A phrisid, heb hoff rosyn,
Aeaf gwag fel yr haf gwyn—
A di-os heb y rhosyn,
Yn ei daith fe gwynai dyn.
Dy arogl pêr dynerawl,
A'th wedd ferth a haeddai fawl;
Eirian uwch blodau ereill
Yw'th wedd iach llonnach na'r lleill:
A'th fad liwiau cariadlawn,
Gwyn a choch yn geinwych iawn—
Lliw cwrel llu a'i carant,
A hŷ at liw'r eiry ânt—
Lliwiau'r rhos càn gwell y rhain,
Mwy a'u câr—càn mwy cywrain—
Gwr ieuanc a gâr awen,
Llawn o barch—llawen ei ben;
Ei wyneb hardd a wena,
O wel'd gwyn rosyn yr ha';
Yn ei fynwes y'th esyd
A gwên falch—ys gwyn ei fyd!
Gallu Naf heb goll yn wir,
Yn dy wyneb adwaenir,—
Hynodawl frenin ydwyt
Y blodau oll—heb ail wyt;
Digymar, lliwgar, a llon
A siriawl fel rhos Saron.
Ond os hardd y nodais wyt,
Un i edwi gwn ydwyt:

Henu'n ddigêl y'th welir—
Gwywaw rhwng fy nwylaw'n wir!
Nid yw fai, ond gwn dy fod
Rosyn, ar derfyn darfod,—
Edwi oll mae blodau haf,
Gwywaw fal y'min gaeaf.
Tebyg, hawdd iawn y tybiaf,
Yw dyn i'r rhosyn yr haf,—
Gwag einioes a'i gogoniant,
Ewybr iawn heibio yr ânt:—
Yr ieuanc pybyr ëon,
Hardd eu lliw, iraidd a llon,
Er manwl garu mwyniant,
O ddewr oes i ddaear ânt:
Er hynaws bryd a rhinwedd,
Daw'r glân yn fuan i'w fedd.